woensdag 18 juli 2012

prentje en de Spelerij

'Weet iemand nog iets leuks om te doen tijdens de vakantie?', vraag ik op mijn werk. Man, Zoon en ik hebben samen een dagje vrij en ik ben altijd op mijn missie naar Leuke Dingen. 'Ik vond als kind de Spelerij heel leuk', droomt mijn collega weg. He, de Spelerij, daar heb ik een keer iets over gelezen. Ik kijk nog even op internet. 'De Spelerij is werkplaats, atelier en tentoonstellingsruimte van kunstenaar Jos Spanbroek. De speelobjecten in het park zijn kunstwerken', lees ik op hun site. Dan ben ik natuurlijk al om. Dan hoef ik niet eens meer te zien dat het verkozen is tot Beste Dagje Uit in Nederland voor 2012. Op naar Dieren dus.

En wat is het leuk. Buiten is een speeltuin met de meest fantastische objecten, allen gemaakt van hergebruikte materialen. Niets is elektrisch; niets werkt op batterijen. De kinderen moeten zelf aan de bak.
En binnen is de Uitvinderij, waar we ze geweldige kunstwerken kunnen maken met hele stoere machines. Geen getrut: één duidelijke uitleg waarin de kinderen wordt verteld hoe ze met de apparaten moeten werken ('ik heb een heleboel pleisters, maar ik gebruik ze liever niet'), en dan hup aan de slag.
We maken maskers, boten, vogels, kastelen, vliegtuigen en naamplaatjes. En een snor, maar dat was eigenlijk bedoeld als vleugels voor de vogel. We schilderen, timmeren, snijden piepschuim en doen aan houtbewerking. En ja, 'we', want ook de papa's en mama's knutselen vrolijk mee.

'Wat vond je het leukst vandaag?', vraag ik aan Zoon als we weer thuis zijn. 'Dat deze dag er was', antwoordt de huisfilosoof. Ach.

zondag 15 juli 2012

prentje en de konijnen

Het is rustig in de straat. En op mijn werk. Italië, hoor ik vallen. Frankrijk. Turkije.
We rijden naar ons kabouterhuis aan de Noordhollandse kust.
Het miezert een beetje. Ik baal flink.

We schuilen bij het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer. Het thema van de kindertentoonstelling is het konijn. Zoon geniet van de konijnenwetenswaardigheden, ik van de illustraties. 
En plotseling realiseer ik het me. Het maakt niet uit of je in de Portugese zon zit, of in de motregen in Schoorl. Vakantie zit in jezelf.

Als we naar buiten lopen, schijnt de zon.

dinsdag 10 juli 2012

prentje en de tijger

Heel soms zou ik willen dat ik in het onderwijs werkzaam was. Maar dan zonder kinderen in de klas. 
Die gedachte komt vooral bij me op als ik Zoon in de zomervakantie af moet zetten bij de buitenschoolse opvang, omdat Man en ik allebei moeten werken. Normaal heb ik geen problemen met het combineren van kind en baan, maar tijdens de vakantie voel ik me toch schuldig.
Terwijl ik weet dat hij het hartstikke leuk heeft met zijn vriendjes.

Ik heb nu eenmaal geen zes weken vrij. Sterker nog, ik heb deze zomervakantie maar twee weken vrij, omdat ik de rest van mijn vrije dagen heb gebruikt om de studiedagen van de leerkrachten op te vangen. En dus moet Zoon een paar keer naar de BSO, waar hij het heel leuk heeft, maar die gedachte wil maar niet landen.

Vandaag nam ik een tijger mee terug naar huis. Trots liet hij me zijn sportdiploma zien. Hij had een prima dag gehad.

In plaats van een aap op mijn schouder zit er nu een tijger op mijn bank.
Dat voelt toch beter.

maandag 9 juli 2012

prentje en Ikea, deel 2

Na de noodkreet dwars door Ikea gisteren, wisten we natuurlijk niet hoe snel we bij Zoon moesten komen. 'Ik had u omgeroepen', zei de kindermevrouw verwijtend. 'Weet u wel hoe ver het lopen is naar jullie kinderparadijs als je halverwege de winkel bent', mopperde ik terug, nog enigszins nahijgend.

Enfin, de bottom line van dit hele gebeuren was, dat ik nog niets had kunnen kopen. Dus kon ik het niet laten om vandaag terug te gaan, zij het naar mijn eigen Utrechtse filiaal.

In tien minuten had ik een theedoek, twee borden, twee dekbedovertrekken, een hoeslaken, een deurstop, twee wissellijstjes en een stapel kaarten bij elkaar geshopt.
Maar dit keer keer had ik geen kind bij me.
En dat maakt een wereld van verschil.

zondag 8 juli 2012

prentje en de regen

Het begon zo goed. Zoon en ik waren op vrijdagavond samen vertrokken naar ons huisje, Man zou de volgende dag volgen op de fiets.

De zon scheen de volgende ochtend, ik voelde de sterke stralen zich mengen met het warme water van de buitendouche.
Zoon en besloten samen naar het strand te gaan: krabbetjes vangen en voetballen.
 We bouwden zagen een prachtig zandkasteel en genoten van de zon.
En 's avonds kwam Man heelhuids aan, na meer dan 100 kilometer op de racefiets te hebben afgelegd.

So far, so good. De volgende dag werden we gewekt door dikke druppels op het dak. Toen het even droog werd, dekte ik nog hoopvol de tafel buiten, maar niet veel later vielen de druppels ook in de botervloot.

Dan maar plan B in werking stellen: naar Ikea. Dat bleek de rest van Nederland ook te hebben bedacht.
Nadat we een kilometertje of vijf vanaf de extra parkeerplaats naar het meubelparadijs hadden gelopen, konden we achteraan aansluiten voor Småland. Zoon wilde per se in de ballenbak spelen.

Toen we ein-de-lijk in de winkel waren beland, werd ik weer een beetje enthousiast. Textiel stond centraal, en zoals u weet ben ik dol op stofjes.
Ik overwoog bijna de gordijnen van ons kabouterhuis weer te vervangen voor nieuwe vogels, toen ik in mijn overpeinzing werd gestoord door een stem die door de hele Ikea galmde: 'Zoon wil graag opgehaald worden uit Småland'.

Meneer had zich bezeerd in de ballenbak.
Nou ja.

maandag 2 juli 2012

prentje en het weekend

De zon is al op, maar gunt ons nog niet al haar kracht. Het is dan ook nog vroeg, maar ik weiger een vestje aan te trekken. Ik wil de zon voelen op mijn blote huid. Na een goede nacht in ons huisje aan zee, fiets ik naar het dorp. Ik heb zin om met mijn handen los van het stuur te fietsen.
Ik voel me Meg Ryan in de film City of Angels, maar dan zonder de scène dat ze wordt geschept door een vrachtwagen, graag.

Ik haal croissants en lekkere broodjes bij de bakker, en vers fruit en eieren bij het buurtsupermarktje. Thuisgekomen dek ik de tafel. Als de eitjes klaar zijn, komt Man aangelopen. Hij heeft een lange wandeling in de duinen gemaakt.

Na het ontbijt, fiets ik naar de kofferbakmarkt langs de dijk aan zee. Ik speur naar schatten als gekke houten poppetjes, maar ik vind niet wat ik zoek. Daarom fiets ik maar weer terug naar het huisje.
De koffie pruttelt. Ik pak de cranberrymuffins en leg ze voorzichtig op de schoteltjes. Waarschijnlijk ben ik de enige op het veldje met een Oililyservies (aangevuld met bordjes van HEMA), maar ik omring me graag met dingen die ik mooi vind, ook, of misschien wel juist, als ik vrij ben.

Zoon en ik fietsen weer richting strand. Er staat te veel wind om in het zand te liggen. We gaan zitten op ons favoriete terras, en loeren op de enige loungeplek. Er zit een Frans gezin uitgebreid te lunchen met drie kinderen, maar we hebben de tijd. Als ze opstaan en weglopen, speert Zoon naar de banken (oké, eigenlijk trek ik vooral een spurtje).

We worden beloond door zachte banken waarin we wegzakken.
Mijn lievelingswoonkamer aan zee.
Als we terugkomen, kruipt Zoon in het huisje van de buren om met zijn vriendje te spelen. Man en ik fietsen een rondje door de duinen, en borrelen bij de Zilte Zoen.
De middag maakt langzaam plaats voor de avond. Man vertrekt na het avondeten, want hij heeft de volgende dag een workshop. Zoon speelt inmiddels op het veldje voor ons huisje en ik stop een dvd in de speler.

De volgende ochtend worden Zoon en ik gelijktijdig wakker. We kunnen weer buiten ontbijten. Dit keer is de kofferbakmarkt in het plaatsje verderop, en groter dan ooit tevoren. Ik vind verschillende houten poppetjes, en Zoon onderhandelt met mij met een verkoper over een spelletje.
 Als vanzelf belanden we weer bij de Zilte Zoen, waar de koffie overgaat in lunch. Zoon wordt nu wat ongeduldig, en wil terug naar zijn vriendjes. Ik vraag de buurvrouw een oogje in het zeil te houden, en fiets nog even naar het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer.
Er hangt een prachtig wandkleed met boommotief. Ik hou van het rustige lijnenspel en de ingetogen kleuren. Geïnspireerd fiets ik weer terug.
Man belt om te zeggen dat hij ons komt halen. Ik leg mijn boek weg en ruim het huisje op.

Weekenden als dit zijn onbetaalbaar.