maandag 30 april 2012

prentje en Koninginnedag

Ik bel om kwart over negen, zijn papa doet samen met hem de eerste shift, vanaf 8 uur.

Ik ben nog een beetje aan het bijkomen van het bezoekje aan Utrecht, gisteravond samen met Zus.
We liepen samen over de Vrijmarkt, die ongelofelijk druk was, waarschijnlijk mede door het onverwachts mooie weer. 
Ik heb helaas niets gekocht, maar moest wel lachen om iemand die overduidelijk zijn kikkerverzameling van de hand deed:
En we verbaasden ons over de eendjes, die allemaal in paartjes rondzwommen, terwijl wij 1,5 uur op onze pizza's zaten te wachten op een van de werven:
Maar er was wijn en brood, en af en toe kwam er een bootje en een dweilorkestje langs. Dus het was prima. 

 '1 dvd verkocht, met korting', zegt zijn vader somber. Hmm. Ik ben bang dat we zijn enorme opbrengst van vorig jaar niet gaan evenaren. Tijd om er naartoe te gaan.

Als ik aankom, blijkt het al een stuk beter te lopen. Ik geef me over aan een ochtendje onderhandelen. Tot twee keer toe word ik gecomplimenteerd met mijn Arthouse dvd-verzameling die ik toegevoegd heb aan Zoon's handelswaar.
Zoon wordt steeds vrolijker. Zijn vurig gewenste Lego Ninjago boot komt al in zicht. Hij hoeft alleen nog zijn boeien uit te gooien.
De markt loopt ten einde. Zoon weet niet hoe snel hij thuis moet komen om zijn geld te tellen.

157 euro en 35 cent. Zijn omzet van vorig jaar met 1 euro 20 overschreden. 'Willen jullie salaris voor het helpen verkopen?', vraagt hij, maar dat hoeft niet.
Zijn blije gezicht was al genoeg beloning.

Dan informeert hij of de speelgoedwinkel open is vandaag.
Geld moet rollen, ook als het oranjegekleurd is.

zondag 29 april 2012

prentje en de gordijnen

We gingen naar ons huisje aan zee.
Niet omdat het zulk lekker weer was, maar omdat mijn ouders er volgende week in gaan en het nog niet 'gebruiksklaar' was.
De kachel was gemaakt, dus het was in ieder geval lekker warm binnen.

Ik heb ons huisje een beetje gerestyled. Was het voorheen een soort knipoog naar Hollandse kneuterigheid met geblokte gordijntjes: nu wordt het helemaal wit met hier een daar een boomtak. Een strandthema vond ik iets teveel voor de hand liggen.

Nou die gordijnen waren trouwens nog een heel gedoe. Die moest ik nog op maat maken, dus haalde ik mijn naaimachine maar weer eens uit de mottenballen. Maar wat ik ook deed, hij bleef maar vastlopen. Dus heb ik ze op de luie huisvrouwenmanier in elkaar gezet: met strijkband.


Het huisje is bijna klaar om weer bewoond te worden, op een paar kussens voor op de bank na.

En nu maar hopen dat het wel een goede zomer wordt...

zaterdag 28 april 2012

prentje in zwart-wit

Ik ben soms helemaal 'into' iets. Op dit moment heb ik dat met zwart-wit illustraties.

Nu volg ik bij Kim Welling de vervolgcursus 'Illustratie en digitaal'. Onze opdracht was om met een oude blokkendoos een stadje te bouwen, deze in zwart-wit te fotograferen, en hier een thema omheen te bedenken. Ik dacht vrij snel 'circus', zoals ik vaker vrij direct aan een circus denk.

Het fijne van een juf als Kim is dat ze je vaak nét op het goede spoor zet.
Zo had de circusdirecteur eerst een gekleurd jasje aan, en had ik hem met een zwarte fineliner getekend. 'Waarom doe je hem niet helemaal zwart-wit?', vroeg Kim. En dat kwam eigenlijk veel beter uit.

Nadat ik de andere elementen met met een dik potlood had getekend, zei Kim dat ze dat wel beter vond, omdat je meer variatie in dikte krijgt.
Eigenlijk oogt dat veel fijner. Dus tekende ik de directeur overnieuw (dit keer met potlood) en ging ik ik aan de slag met de circuswagens.
Dat viel nog niet mee. Kim zag me worstelen en zei: 'maar imperfectie is toch zo ongeveer jouw handelsmerk?'

Imperfectie als handelsmerk, dat klinkt geweldig. En daarna ging ik helemaal los. Want het hoefde niet meer te 'kloppen'.

En dus werd deze illustratie (waarvan hierboven een uitsnede) helemaal prentje. Want: circus, combi foto-illustratie, variatie in lijndikte, zwart-wit tekeningen, maar toch ook fijne circuskleurtjes voor de blokken.

En hij klopt niet. En daarom juist weer wel.

vrijdag 27 april 2012

prentje en de applicaties

In mijn never-ending zoektocht naar leuke kleertjes voor Zoon heb ik mijn speurveld uitgebreid naar applicaties. Op de Sundaymarket in Amsterdam vond ik deze. Hoe cool zijn die?
Het circus zit op zijn rug, de Volkswagen op de voorkant.
Ik heb ook nog een hele kekke van Roodkapje, maar ik weet niet of ik dat een stoere zevenjarige aan moet doen, letterlijk en figuurlijk.
Hmm. Misschien dat ik die zelf maar ga gebruiken.
Op een zomerhemdje ofzo.

woensdag 25 april 2012

prentje en de albums

Duizenden foto's heb ik inmiddels van hem gemaakt; mijn jongetje.
Heb ik zijn babyfoto's eerst nog ouderwets ingeplakt; vanaf 2007 maak ik elk jaar minstens vier digitale albums voor hem.
Ik stel me voor hoe hij die later met zijn vriendinnetje op de bank bekijkt.

Af en toe bemoeit hij zich er mee: laatst vond hij het stom dat ik een foto selecteerde waarop hij luchtgitaar speelde, dat zag er toch niet uit? Maar dan denk ik hoe hij later op die bank zit, en vertederd naar die foto kijkt. Dus die zit er gewoon bij.

Gisteren, toen het weer de halve dag regende, bekeek ik zijn albums opnieuw. Mooi om hem zo te zien opgroeien. En leuk om te ontdekken wat mijn (persoonlijke) trends waren in vormgeving. Ik ging van scrapbook via gedichten (met een Hipstamatic-uitstapje) naar een meer strakkere vormgeving.
Met telkens één hoofdrolspeler: Zoon.

prentje en het winkeltje

Ik kom thuis en mijn huis lijkt een dependance van Albert Heijn te zijn geworden. Nou hebben we al bijna veertig mini's, voornamelijk dankzij een trouw sparende omgeving, maar nu stond er ook opeens een winkel.
'Ik moest er best wel voor smeken bij papa', zegt Zoon blij.
Van mij mocht ie 'm niet, maar hij kent nog een ander slachtoffer: zijn vader.
 
Verrukt speelt hij kruidenier met zijn vriendinnetje. En ach, eigenlijk is het ook wel schattig.
Het is in ieder geval goed vormgegeven.
En als hij het zat is, kan het mooi bij het oud papier. 

dinsdag 24 april 2012

prentje en de iPad

'Wat wil je eigenlijk voor je 40ste verjaardag?', vroeg Man een paar weken geleden. 'Een iPad', zei ik prompt.
En van het geld dat ik van iedereen heb gekregen, kon ik inderdaad een iPad aanschaffen.

Gisteren arriveerde ie eindelijk.
Een witte iPad met mijn naam erin gegraveerd.
Zo'n mooi ding verdient natuurlijk een fraai jasje.
Ik was al begonnen met de zoektocht naar de ideale 'sleeve', maar kon geen leuke vinden. Toevallig zag ik gisteren in het foldertje van de Hema een grijze vilten hoes. Die kwam al in de richting, maar was toch nog een beetje saai.
En voor de sleeve doorhad wat hem overkwam, had hij gezelschap gekregen van een geel insect, met de hand erop gestikt.
Nu is het een echte prentje-hoes.

zondag 22 april 2012

prentje in Amsterdam

Leven met een zevenjarige betekent vooral compromissen sluiten. Tenminste; in ons geval.
Er zijn vast kinderen die het énig vinden om naar een museum te gaan, of genieten van culinaire hoogstandjes in een fancy restaurant.
Die van mij niet.
Onze onderhandelingen gaan ongeveer als volgt:

'Lieverd, ik wil graag naar een leuke winkel in Amsterdam'.
'Gaan we dan ook naar de McDonald's?'
'Dat is goed, maar ik wil ook naar een fijn koffietentje naast de winkel.'
'Gaan we dan ook naar de bioscoop?'

Enfin: we gingen dus naar Options en Stock en het wisselgeld was de Mac en 'de Piraten'. Wat overigens best een leuke film is, dus zo'n straf was dat niet.

'Waarom wil je eigenlijk juist naar dat koffietentje?', vraagt Zoon terwijl we ons zuchtend door de mensenmassa op het Damrak worstelde.
'Omdat zij er vorige week was, en ze vindt het een aanrader', antwoord ik.
'Hoe weet je nou of jij het zelf ook leuk vindt?', vraagt Zoon verder.
'Dat is het fijne als je iemand kent die dezelfde smaak heeft', is mijn reactie.
'Dan is de kans heel groot dat het jou ook aanspreekt.'
 'Heeft u ook Fristi?', vraagt Zoon aan de vriendelijke dame in Stock.
Ik werp een blik op alle biologische producten. Fristi zit er uiteraard niet tussen.
Te veel kleurstoffen.

'Kijk, je kan daar zelf je eigen sinaasappels persen', zeg ik iets te geforceerd enthousiast.
Zoon wil het wel proberen. 
'Maar dat wil niet zeggen dat ik het ook helemaal opdrink', zegt hij streng. 
Ik onderdruk maar weer een zucht. 
Ook hier gaan de onderhandelingen gewoon door. 
 
Naast Stock zit Options, een hippe designwinkel dat samen met hotel The Exchange en Stock één concept vormt. Hier een doorkijkje vanuit Stock:
 Eyecandy in Options:
We kunnen nog net in de trein van half 6 springen, niet wetende dat de trein van een half uur later op hetzelfde traject tegen een andere trein aan zou botsen.
Dat lees ik pas als we weer thuis zijn.
Terwijl ik dit overdenk in de badkamer, zegt mijn badderende Zoon vanuit het niets: 'Zo is het leven.' Alsof hij mijn gedachten raadt.
Zo is het leven.