vrijdag 29 maart 2013

prentje in Barcelona, deel 3: Tibidabo

Toen ik vorig jaar mijn verjaardag vierde in Berlijn, nam ik me voor ieder jaar deze speciale dag op een inspirerende plek te vieren. Om het jaar goed te starten, zeg maar.

Een paar maanden geleden vertelde een collega dat hij in een vintage amusementspark op een berg in Barcelona zijn kerst had doorgebracht.
Ik had mijn bestemming gevonden.

Tibidabo (alleen al voor die naam zou je er naartoe gaan) is opgericht in 1889 en is een van de twee oudste pretparken in Europa. Het park figureert onder andere in Vicky Christina Barcelona, een van de betere films van Woody Allen.

Er zijn nog steeds een paar van de retro attracties in werking, waarvan het vliegtuigje het bekendste is.
Het is een magische plek om je verjaardag te vieren, ook al word je 41 jaar in plaats van 8, zoals ik afgelopen zondag. Man had bloemen laten bezorgen in het hotel, zij had van tevoren mijn familie benaderd die allemaal alvast een kaartje en cadeautjes naar haar hadden opgestuurd.
Zo waren ze er toch bij op mijn verjaardag, ook al was ik zelf 1500 kilometer verderop.

Na ons bezoek aan Tibidabo slenterden we nog wat door de stad. Nadat we een onbekend straatje waren ingelopen, belanden we in een van de weinige winkeltjes die open was op zondag. Het bleek een museumwinkel te zijn met de mooiste verzameling kinderboeken die ik ook heb gezien. Met een flinke stapel liep ik weer naar buiten, waarover de komende tijd meer.

In het plaatselijke café proosten we vervolgens op mijn 41e levensjaar. 
Het had niet beter kunnen beginnen.   

donderdag 28 maart 2013

prentje in Barcelona, deel 2: straatkunst

Als je in zo'n mooie stad als Barcelona bent, ligt de kunst op straat. Letterlijk. We hebben dan ook - geheel tegen mijn gewoonte in - geen enkel museum bezocht, omdat er in de straten al zoveel moois te bewonderen is.

Mijn valkuil tijdens citytrips was dat ik probeerde alles te zien, en vervolgens niets écht zag. Ik werkte Top-10 lijstjes van must-sees af, en als ik dan bij nummer 6 was beland, dacht ik al aan nummer 5.

Dit keer hebben we het anders gedaan. Zo hebben we de hele middag doorgebracht in de volkswijk Gràcia, Genietend van terrasjes, winkeltjes, ijsjes, straatkunst en de gemoedelijk sfeer in de wijk. 
Op elke hoek lag weer een verrassing op ons te wachten. Een gek verkeersbord, een mooie etalage, een spontane straatbarbecue. 

Barcelona als openluchtmuseum:
 

dinsdag 26 maart 2013

prentje in Barcelona, deel 1: Gaudí

Ik neem u mee naar een sprookjesstad.
Waarin een tovenaar leefde, die kerken bouwde als bossen.
Huizen voorzag van drakenstaarten.
En de bloemen in het park ook op de banken liet groeien.

(De tovenaar heette Gaudí, maar dat wist u natuurlijk al).

Ik neem u mee op een betoverende reis die slechts drie dagen duurde, maar het leek wel alsof zij en ik daar weken waren.
Maar dat kan ook, in sprookjes.

Gaat u mee?

woensdag 20 maart 2013

prentje en de paasdecoratie

Ik had er eigenlijk niet zo'n zin in dit jaar, om heel eerlijk te zijn. De doos met paasversiering keek me wat lodderig aan op zolder, alsof hij ook niet zo goed begreep waarom hij nog steeds niet naar beneden was gehaald. 

Ik keek eens naar een foto van de afgelopen keer:
Hmm, geen paasblues vorig jaar, zo te zien. Maar volgens mij zaten we toen ook al lang met onze neuzen in de zon om de eerste straaltjes op te vangen. 
En nu lijkt het alsof het elk moment weer kan sneeuwen.

Ik sprak mezelf een keer stevig toe, zette mijn wintermuts op en liep door de snijdende oosterwind naar de bloemist. 'Hebben jullie geen paastakken meer?', vroeg ik een beetje verbaasd terwijl ik om me heen keek. De dagen ervoor had ik toch hele bossen buiten zien staan. 
Ze pakte haar slee, en liep mee naar buiten.
Samen keken we naar een heel treurig bosje van kaarsrechte takken. 
'Maar daar kan ik helemaal niets in kwijt', zei ik lichtelijk paniekerig.
'Je mag ze voor een klein prijsje meenemen', antwoordde ze vriendelijk.

Enfin, dat ging 'm ook niet worden. Uiteindelijk vond ik toch nog ergens in een hoekje bij het tuincentrum een paar takken die er mee door konden.

Een beetje inspiratieloos begon ik de takken en de rest van het huis te versieren.
Het Blauwe Konijn begon een beetje melancholiek naar buiten te staren. 
Dat schoot niet op zo.
Ach, toch ook wel leuk, het konijn uit Alice in Wonderland dat ik vorig jaar maakte:
Ik begon er weer een beetje in te komen:
De keuken kreeg ook een paas make-over:
Nu werd het tijd voor zwaarder geschut: de Gekke Kuikens.
En dat het dan ook maar snel lente mag worden hè. 
Want volgens mij zijn we daar allemaal aan toe.