Dat is het voordeel als je van kinds af aan op dezelfde camping komt, dan wordt je op je 42ste nog met meisje aangesproken. Maar misschien is 42 ook peanuts als je zelf al overgrootmoeder bent, wie zal het zeggen.
Eindelijk was het dan toch april geworden. De start van het seizoen van het kleine huisje aan zee.
En of het zo moet zijn, breekt de zon door als we richting kust rijden.
We kunnen de verleiding niet weerstaan, en landen voor we gaan schoonmaken op ons favoriete terras van de Zilte Zoen. Zoon vertelt boven zijn chocoladefondue honderduit over zijn kampavonturen. Toen ik hem gisteren ophaalde, was hij in de auto al in slaap gevallen, vandaar.
Hij had vegetarische kippensoep gegeten, en er passeren belangrijke cijfers de revue.
12 keer geschuifeld met Verloofde. 3 dagen dezelfde sokken aangehouden.
Wat spijtig verlaten we het terras. Er moet worden gewerkt om de winter uit het huisje te verdrijven.
Ik zet de radio aan en begin te boenen.
Ik ben 50, maar de zus van mijn oma zegt nog steeds "jonge mensen zoals jullie..." :-) Zelf zie ik "kinderen" achter het stuur van hun vaders auto en ik roep "Wat?? Rijdt die ook al met de auto??"" Mam, zegt mijn zoon, die gast is wel 19 hoor!"... brrr, de tijd gaat snel! Maar gelukkig is daar weer dat heerlijke huisje aan zee! Geniet ervan met je wijze zoon! Hanne
BeantwoordenVerwijderenWat een geweldig huisje om in de winter na te verlangen en wat schrijf jij toch leuk! Lees iedere keer weer vol plezier je blog!
BeantwoordenVerwijderenFijn huisjes-seizoen gewenst! Toepasselijk kussen trouwens, erg leuk.
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk een eigen huisje! Ziet er gezellig uit, een heel fijn seizoen gewenst, meisje ;-) xx
BeantwoordenVerwijderenOh Yeah!! J kan weer in je kabouter huisje :-) X
BeantwoordenVerwijderenOw wat lijkt me dat fijn zo'n huisje aan zee. Wat een rijkdom. Geniet :)
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Rosalie xx