maandag 5 mei 2014

prentje en het bevrijdingsweekend


Het is zaterdagochtend en Zoon en ik rijden naar het kabouterhuis aan zee. We zingen samen hard mee met de radio.
'Ik snap alleen niet waarom die meneer steeds zingt: "voordat de boom valt", mompelt Zoon.

Waarom lukt het me aan zee toch om zoveel meer in het moment te leven? Schuiven we aan op het terras als we eigenlijk boodschappen zouden doen, maar veranderen spontaan van gedachten omdat de zon begint te schijnen.
En schampert Zoon 'dat doet gewoon fysiek echt pijn hè mam', als ik tot drie keer toe wordt genegeerd door de serveerster.

Besluit ik om niet op de rommelmarkt te gaan staan (terwijl de hele auto tot de nok toe vol geladen is met spullen), omdat Zoon nog zo heerlijk ligt te slapen.

Het lukt me daar wel.
Simpelweg genieten.
Van de natuur.
Van de zon op mijn huid.
Van het urenlang op een terras zitten.

En vooral, vooral genieten van mijn vroegwijze, filosofische en geestige Zoon.
Mijn voorbeeld hoe je helemaal op kunt gaan in het moment.

7 opmerkingen:

  1. Ik ben dol op jouw zoon, maar ja, ik zie hem dan ook altijd door jouw ogen hè.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuke humor heb je :-) maar ja, je hebt gelijk: genieten mag wel eens vòòr gaan! Marieke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En het klinkt altijd alsof je zoon ook zo van jou, jullie samenzijn en jullie uitstapjes geniet, zo mooi is dat! Geniet! Geniet!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat fijn! Iedereen die dit leest wil nu vast ook een huisje aan zee (ik wel in ieder geval ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ineens weet ik waarom ik niet zo nodig op vakantie hoef, waarom ik het thuis zo fijn heb en net zo lief nu en dan een dag of weekend weg ga dan echt meer dan een week achtereen doorbreng op vakantie. Ik leef thuis zoals anderen op vakantie leven.. Waarom ook niet?
    Fijne zoon, ik herken het in mijn zoon en ik hem herken ik mijzelf..

    BeantwoordenVerwijderen