donderdag 10 juli 2014

prentje begint te wennen

De dagen krijgen steeds meer een eigen ritme.
De Petteflet komt steeds meer op orde, ik werk hard, probeer zo goed mogelijk voor Zoon te zorgen.

Maar soms hè, dan overvalt het alleen wonen me opeens.
Na een heftige dag op mijn werk, mis ik het dat er niemand is om mijn verhaal te kunnen doen.
Als ik uren met Ziggo aan de telefoon hang omdat de zojuist gehuurde film niet kan worden afgespeeld ('mevrouw, ik kom NU naar u toe om het kastje persoonlijk een dreun te verkopen').
Als de vuilniszak scheurt.
Als ik een paar appjes verstuur en niemand meteen reageert.
Als de bezoekersteller van mijn blog continu blijft 'hangen'.
Als het leuke pakje in de brievenbus mijn nieuwe lenzen blijkt te bevatten (veel draagcomfort gewenst!).
Dan vind ik mezelf wel een beetje zielig.
En ik weet wel dat je je met z'n tweeën ook alleen kunt voelen.
Maar opeens lijkt dat minder erg.
Mis ik de sjeu. De sprankeling.

Gelukkig zijn er ook de fijne momenten.
Een onverwachte klik.
Het notitieblok van Ikea dat begint met een gedicht.
De lieve reacties.
De slappe lach met Zoon (hangend boven mijn zoveelste kookpoging: 'mam, dit gaat 'm niet worden'.)
Een nieuwe stortdouche.

En dan weet ik weer dat ik alles zijn eigen tijd moet gunnen.
Dat het goed komt.
Maar soms.

8 opmerkingen:

  1. Mooi hoor zo'n volwassen grote boom..
    Maar het groeiproces is minstens zo boeiend.
    Liefs Katrien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi geschreven. Zeker komt het goed!
    Ik wil je graag wat sturen, mail je me jouw adres? info@eendotjewat.nl

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ben 2 weken alleen op vakantie geweest, bij wijze van proef. Het was 'serieus' en tegelijk nog niet definitief. Moeilijk maar ook boeiend. Maar één ding weet ik zeker: het komt echt goed! Ook met jou, want je bent een sterk meisje :-) Hou je taai, je komt er wel!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het komt goed! Het gaat niet vanzelf en het doet soms pijn, maar uiteindelijk komt het goed. Sterkte!! Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lief Prentje,
    Ik ben lang niet in blogland geweest. Nu kom ik er achter dat ik ontzettend veel van je gemist heb. Wat is er veel gebeurd meissie. En wat heb je enorme stappen gezet!
    (deeltijds) Alleen wonen confronteert. Het confronteert je met alle praktische dingen de nu op je eigen pad komen, het confronteert je met het vanzelfsprekende dat er niet meer is, en het confronteert je ook met het feit dat de grote stappen ineens kleine stapjes (moeten) worden. Maar het komt goed, dat weet je en dat voel je.
    Vanuit het hoge Noorden stuur ik je een dikke knuffel en wens je veel wijsheid en liefde bij alle stapjes die nog komen.

    Gea x

    BeantwoordenVerwijderen