maandag 25 augustus 2014

prentje en de tiener


'Ik begin al een beetje een oude man te worden', zegt Zoon terwijl hij zich op de bank nestelt.
Het is twee dagen na zijn tiende verjaardag. Glimlachend kijk ik hem aan. Mijn tiener. Ik ben moeder van een tiener. Tien jaar moeder.

Op zijn verjaardag was hij bij zijn papa. 's Ochtends belde ik 'm op. Hij was blij met zijn nieuwe fiets, ons gezamenlijke cadeau. Ik moest even wat wegslikken. De eerste verjaardag dat ik er niet bij was toen hij wakker werd.
Ik legde de telefoon neer, en stapte in de auto op weg naar mijn werk. Voor ik bij de snelweg was, nam ik de afslag naar links. Even een live verjaardagsknuffel brengen.

Het hoort er bij, als je co-ouder bent. En dan ben ik nog in de gelegenheid om snel langs te gaan. Of om gezamenlijk 's avonds zijn verjaardag te vieren, inclusief ex-Man en Zoon's Verloofde sinds-jaar-en-dag, nadat ze een heerlijke verjaardag op de Spelerij hebben beleefd.
Hij heeft gelukkig ook een papa die er aan denkt om verjaardagskaarsjes mee naar de Spelerij te nemen, inclusief lucifers, en een foto stuurt terwijl ik op mijn werk zit. Zo ben ik er toch een beetje bij die dag.
En natuurlijk kan ik een paar dagen later thuis met hem zijn verjaardag nog eens dunnetjes over doen. Maar toch.

Gelukkig kunnen we terugkijken op een heerlijke vakantie met z'n tweetjes. Twee weken in het kleine huis aan zee, twee weken in de zon.
De dagen hadden hun eigen ritme. We werden laat wakker, ik haalde wat boodschappen voor de dag. Na de lunch liepen we door de duinen naar zee. We namen een drankje op ons favoriete terras, speelden in de golven met z'n surfboard, haalden een ijsje en liepen weer terug. Aten een simpele maaltijd, keken een Deense serie samen op dvd en gingen slapen. Niets bijzonders en toch zo bijzonder.

'We hebben het goed voor elkaar hè, samen', zei Zoon op een dag toen we door de duinen liepen. Getroffen keek ik hem aan. 'Ja, we hebben het goed voor elkaar samen', antwoordde ik, terwijl we verder liepen. Voor het eerst sinds lange tijd voelde ik weer wat vonkjes geluk.

'Eigenlijk is dit de relaxte vakantie die ik in jaren heb gehad', zei ik tegen hem terwijl we ons even later op het strand installeerden.
'Zo is het maar net, meid', antwoordde hij.

Soms lijkt het of hij honderd is geworden, in plaats van tien.

5 opmerkingen:

  1. Zo hé, 10 alweer, gefeliciteerd! Wat heeft je wijze zoon toch mooie uitspraken. Leuk om te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat is het toch fijn om met jou en Zoon mee te kunnen leven! Gefeliciteerd allebei nog.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. haha 'zo is het maar net meid' dat is idd echt geen tekst voor een normale 10-jarige! Een super zoon heb je. Fijn dat hij (en jij) zo kunnen genieten van het samen zijn en gewoon een beetje aanrommelen. Lijkt me lastig zo'n eerste (of tweede of derde...) verjaardag waar je dan niet bij kan zijn. Succes hiermee.

    BeantwoordenVerwijderen