prentje in Tilburg

Een van mijn meest waardevolle bezittingen is mijn Museumjaarkaart.
Het geeft zo'n rijk gevoel om ongeveer elk museum van Nederland zo binnen te lopen.
Om op zondag een krant en een beker koffie te halen op het station, de trein te pakken naar pak 'm beet Tilburg, daar te ontdekken dat de zon schijnt, en in het Textielmuseum een andere wereld te verkennen.
Textiel, maar ook nog zoveel meer.
Ik werd geraakt door bovenstaand figuurtje.
We hebben woorden voor gevoelens zoals eenzaamheid, maar beelden communiceren zoveel sterker.

Ik heb al verschillende pogingen ondernomen te beschrijven waarom ik kunst nodig heb.
Ik zei het al eerder; ik ben er niet mee opgevoed.
En gebruik ik het om af en toe te ontsnappen uit het alledaagse bestaan.
Even weg te zinken in een magische omgeving.
Misschien heb ik de verbinding nodig die ik ervaar als een kunstwerk me raakt.
Is het een onzichtbaar draadje tussen creatieve geesten.

Ik ging voor de tentoonstelling 'Figuratie: van Cobra tot Studio Job'.
Stoffen en objecten gebaseerd op kunstenaars vanaf de jaren vijftig tot heden, met enkele grote favorieten als Hella Jongerius, Jaime Hayon, Escher en nog veel meer.

En mijn all time favourite Studio Job.
Zij kunnen voor mij het best 'contrast' uitdrukken.
Liefelijk- en rauwheid in één ontwerp, net als het leven zelf.

Juist degene die het lastigst zijn om van te houden | hebben het 't hardst nodig.