prentje en de FADO

Inspiratie is een bijzonder fenomeen, niet te zeggen een ongrijpbaar proces.

Tijdens onze trip naar Gent belandden we in een klein cafeetje, waar alle muren een prachtige donkergrijze kleur hadden. Het zorgde voor een warme, intieme sfeer.
Ik besloot ter plekke om ook de muur achter mijn bed donkergrijs te verven, omdat ik toch al in een slaapkamermetamorfose zat.
Helemaal toen ik ook nog deze geweldige houten knoppen had gevonden van Salvador Dalí en Coco Chanel - en bedacht had om Coco te versieren met een 'parel'ketting.

Ik zei U; inspiratie is een wonderlijk iets.

Maar ja, verven was eigenlijk nog niet slim.
De Kast der Kasten was onvindbaar en voorlopig had ik nog een Pax-kast naast mijn bed die geen centimeter verplaatsbaar was.

De Kast der Kasten is een ontwerp van W. Lutjens voor Den Boer Gouda, een kast uit de jaren vijftig die ervoor heeft gezorgd dat ik nu in een redelijk obsessieve staat alle vintage-winkels van Nederland aan het stalken ben. Eén foto van deze kast en ik was verliefd. 
Ik begin echter te vrezen dat meneer Lutjens een stuk of twee van deze kasten heeft gemaakt, want de reacties op mijn smeekbedes of ze deze kast hebben variëren van: 'Haha, dát zou leuk zijn' tot 'deze kast is helaas uiterst zeldzaam'. Mijn koninkrijk voor deze kast:

Bij gebrek aan De Kast, in het bezit van een onverschuifbare PAX en een enorme portie ongeduld, bedacht ik (na een goeie tip) om er dan maar een soort van afscheiding te maken. 

Dan was de ene hoek het 'omkleedgedeelte' (wit) en het andere het 'slaapgedeelte' (grijs).  

Enfin, zoals U kunt zien; zo gezegd zo gedaan, ik was tevreden over het eindresultaat en schoof mijn bed weer terug om er bekaf in te kunnen kruipen (het is altijd weer meer werk dan je denkt). 

En toen gebeurde het. 

Met een grote klap viel de grijze lamp van het nachtkastje en in duizend stukjes omdat ik in mijn vermoeidheid struikelde over het snoer. 

'Gelukkig was ie niet zeldzaam en/of duur, haal ik van de week wel een nieuwe bij Ikea', dacht ik nog in mijn optimisme nadat ik het glas had opgeruimd.

How I was wrong. 

'Nee, de grijze FADO's zijn overal uitverkocht', zei de jongen in mijn Utrechtse Ikea spijtig.
'Even kijken wanneer ze weer binnen komen. Ach, half november pas.'

Half november?! Ik had toch er toch geen speurtocht naar dé vintage nachtkastjes, een zoektocht naar een onvindbare kledingkast, een geverfde muur en kunstk(n)oppen uit Denemarken op zitten om dan letterlijk en figuurlijk te struikelen over een Ikea-lamp?!

'Misschien dat er nog één filiaal is die ze heeft', zei hij haastig toen hij mijn verbijsterde gezicht zag.
Thuisgekomen kroop ik onmiddellijk weer achter de computer.
Inmiddels was het dinsdagavond, kwart voor acht.
'Nog vijf exemplaren beschikbaar', las ik bij filiaal Amsterdam.
Als enige, inderdaad.
Ik stoof weer in mijn auto en reed naar Amsterdam.
Met argusogen keek ik de bezoekers hun spullen uit hun karretje.
Het zou me toch niet gebeuren dat MIJN lamp in het half uurtje reistijd bij een willekeurige bezoeker in zijn karretje was beland?
Ik was inmiddels bijna in staat om 'm eruit te sleuren.

Eindelijk had ik de lampenafdeling bereikt.
Daar stonden ze.
Ik keek meteen bij de dozen onder de plank waar ze trots op een rijtje stonden te shinen.
Geen grijze FADO te bekennen.
 
Met grote stappen beende ik op een verkoper af.
De eerste nam gelijk de benen toen hij mijn gezicht zag, nog roepende dat hij niet van deze afdeling was, maar toen had ik toch beet.

Verhit deed ik mijn verhaal.
Ook deze jongen keek weer in de computer ('hmm, blijkbaar is de voorraad niet bijgewerkt, we zouden er inderdaad nog vijf moeten hebben') en ook hij kwam met de treurige mededeling dat ze half november pas weer op voorraad zouden zijn.
'Dan wil ik het showmodel', zei ik resoluut.

'Ehm, dat is niet gebruikelijk', probeerde hij nog, maar al snel zag hij in dat hier niet tegen op te boksen was.
Braaf haalde hij de lamp van de plank en overhandigde 'm plechtig.
Ik overwoog of ik hem ter plekke zou zoenen.

Zielsgelukkig liep ik naar de kassa, de lamp (zonder beschermende doos) koesterend als was het een pasgeboren baby.
Voorzichtig reed ik naar huis met mijn kwetsbare inhoud.

Om er thuis achter te komen dat ik vergeten was een gloeilamp te kopen.