prentje en de vrijheid

In de morgen fiets ik naar het dorp voor wat boodschappen.
(Eigenlijk ging ik voor de nieuwe Elle Decoration maar die hebben ze niet bij de plaatselijke Spar.
Wel een heleboel Duitse roddelbladen).
Op het pleintje staat het kleinste (retro)kermisje dat ik ooit heb gezien.

Na mijn siësta kom ik tot de ontdekking dat het toiletpapier op is.
(Ik ontdek dit soort dingen altijd tussen 12.00 uur en 16.00 uur, als, U weet het inmiddels, de campingwinkel is gesloten).

De jongens zijn met de fietsen weg.
Dan maar lopend naar het kustdorpje om opnieuw naar de Spar te gaan.

Terwijl ik langs het strand loop, zie ik ik dat de golven geweldig zijn.
Kinderen spelen vol overgave in het water, en ik denk aan dat gevoel van vroeger.
Die magische golven.
De kunst was om nét het breekpunt te vinden dat ze tegen je aan kapot sloegen.
Een gilletje van plezier (en ook wel een beetje van de schrik).

Ik bedenk me spijtig dat ik mijn bikini niet bij me heb.
En dan opeens denk ik: 'lekker belangrijk'.
Ik trek mijn jurk over mijn hoofd en ren in mijn ondergoed de zee in.

Ik voel me lichter dan ik me in tijden heb gevoeld.

Als ik de camping weer oploop, is het 16.00 uur.
Voor de slagboom staat de T@B van mijn dromen:

De jongen van de campingwinkel doet net de deur open.

Gewoon meebewegen met de golven, dan komt alles goed.