Het zonlicht in de bollenspiegel ertegenover reflecteert in de afbeelding.
De bovenste bal vangt nét onze gezichten samen.
Het voelt symbolisch voor de puzzel die ik aan het leggen ben.
De puzzel van mijn mentale gezondheid.
Toen mijn angststoornis vorig jaar sterk toenam, legde ik de link met de overgang.
Ik ging aan de bio-identieke hormonen, maar de klachten bleven.
Opnieuw aan de anti-depressiva, maar de bijwerkingen waren ongenadig.
Tot ik bedacht dat ik een keer had gelezen dat je kon testen of een bepaald anti-depressivum passend is.
Ik bleek een vertraagd enzym te hebben, dat nét dat middel slecht afbreekt.
Nu was de beer los. Ik was iets op het spoor.
Gepersonaliseerde geneeskunde, zeg maar de aanpassing van medicijnen op basis van het genetisch profiel van iemand, is nog een onderbelicht gebied. En dat is jammer, want het veroorzaakt veel ellende.
Ik was zelf inmiddels zo ver dat ik het hele genenplaatje in kaart wilde hebben.
Dus bestelde ik een complete genentest en besprak de uitslag met een arts.
Dat was wel even slikken. Ik bleek niet één, maar wel zes verschillende enzymen te hebben die vertraagd werken. Door slecht werkende methylatie (waaronder het COMT- en MAO-enzym) en een vertraagde aanmaak van SAMe had ik niet bepaald de hoofdprijs uit de genenpoel. Of zoals ChatGPT het omfloerst omschreef: 'je bevindt je waarschijnlijk in de categorie "hooggevoelig zenuwstelsel" waarbij het lichaam moeite heeft met het reguleren en opruimen van neurotransmitters en het detoxen van oestrogenen.'
Elke uitslag die ik invoerde (HTR1A/B versneld, MTHFR vertraagd) had dezelfde uitkomst: ANGST.
Het leek wel hét perfecte genenprofiel voor een angststoornis. Aan beide zijden werkte het niet goed: niet alleen werden de neurotransmitters slecht afgebroken, er was ook sprake van een remming op de afgifte.
Tja.
Het geeft een dubbel gevoel. Ergens is het een bevestiging: ik kan er niets aan doen, mijn lichaam (met name mijn hoofd) werkt nu eenmaal zo. Aan de andere kant: ga er maar aan staan. Met zo'n genenprofiel sta je gelijk -10 achter.
Ik kan mijn genen niet veranderen. Maar zoals mijn arts zei: 'genetics loads the gun, lifestyle pulls the trigger'. Ik moet mijn leven anders inrichten. Minder stress, meer rust, bij uitzondering alcohol drinken, want mijn lever wordt al zwaarbelast.
Ik probeer mijn angststoornis van alle kanten te benaderen. Ik heb nu uitgezocht wat de bio-chemische oorzaak is. Dan is er nog de psychologische en spirituele zijde. Wat wil de angst me zeggen? Wat ga ik er mee doen?
Net als ik lopen er nog steeds zoveel mensen rond vol schaamte over hun mentale klachten. Denkende dat ze er zelf schuld aan hebben dat het leven ze niet zo makkelijk afgaat. En vergelijken ze zichzelf continu met anderen.
Ik zie het inmiddels als mijn zielsdoel om een stem te geven aan iedereen die kampt met deze stoornis.
In de tijd van mijn moeder (en alle generaties voor haar) was er weinig kennis, begrip en openheid.
Dat is nu gelukkig anders.
Het is een van de belangrijkste thema's in mijn leven. Laten we onze ervaringen delen om elkaar te steunen.
Dan is het niet voor niets.
Knap van je dat je zelf zo op onderzoek bent uitgegaan. Ik vind het interessant wat je allemaal te weten bent gekomen over je genen. Ik denk dat de medische wereld er inderdaad vooral op is gericht om de ‘doorsnee mens’ verder te helpen, er wordt weinig naar het individuele stuk gekeken en ja, geld zal er waarschijnlijk ook wel wat mee te maken hebben.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je veel sterkte met de omgang met je angst stoornis. Ik kan het mij niet voorstellen, maar in mijn omgeving zijn er ook familieleden die worstelen met mentale problemen. In onze maatschappij is daar weinig ruimte, noch begrip voor. Vandaar, knuffel!
Fijn dat je dit met ons deelt. Zelf kamp ik vanaf mijn zestiende (ben nu drieenzeventig) met een soms hevige angststoornis. Heb met deze agstaanvallen met pijn en moeite mijn
BeantwoordenVerwijderenHBO-opleiding afgerond, maar na twee jaar heb ik de handdoek inde ring gegooid.
Mijn leven is heel anders verlopen dan ik mij voor mijn zestiende had bedacht......
Heel veel succes met jouw onderzoek.
Marja
De meeste artsen doen aan symptoom bestrijding en kijken niet naar de (diepere) oorzaak. Als angst/depressie een symptoom is van hormonen, hoe komt het dan dat die hormonen op hol slaan (of juist niet)? Maar ik denk dat je met je onderzoek op de goede weg bent.
BeantwoordenVerwijderenIk vond je moeder altijd een hele mooie en sterke vrouw. Als het "niet mee zat" (of niet ging zoals mijn moeder wilde) zei ze altijd met dat grappige accent "ja zo is het leven nu soms eenmaal." En daarmee mijn moeder op haar nummer zette. Heerlijk!
Wat goed van je dat je je verhaal hier deelt..... Een dubbel gevoel, dat begrijp ik wel, aan de ene kant een bevestiging maar aan de andere kant de grote vraag 'en nu?' Ik vind het erg dapper van je, hoe je het allemaal aanpakt......
BeantwoordenVerwijderenHoe eerlijk kun je zijn over wat je voelt en meemaakt.. Zo dapper om dit allemaal te delen, en hopen dat anderen er iets aan hebben. Hier is een sterke vrouw aan het woord, al zal dat voor jezelf misschien anders voelen (spreek uit ervaring, maar dan op een ander gebied).
BeantwoordenVerwijderen