prentje en het nieuwe project; een preview

Fascinerend vind ik het hoe dingen op je pad komen.
Tijdens mijn eerste les Grafische Vormgeving moesten we een advertentie uitscheuren uit een stapel oude tijdschriften, die iets met ons deed.
Zo stuitte ik op een reclame voor een keramiektentoonstelling, jaren geleden.
Ik had het beeld al eens eerder gezien, maar op de terugweg dacht ik opeens: waarom maak ik niet mijn eigen versie?

Ik vond een passend beeld, ging op zoek naar zeeman-tattoos en bestelde een keramiektransfer.
De volgende dag nam een lieve mevrouw van het keramiektransferbedrijf contact met me op: of ik wel wist dat er veel meer afbeeldingen op de transfer konden?
De zoektocht herhaalde zich: ik vond nóg een beeld en spendeerde een middag aan plaatjes zoeken.

Van Alice-in-Wonderland sleeves tot eigen werk, ik ging helemaal los.

Het gaat me -uiteraard- weer om het contrast hè.
Van de truttige beeldjes met stoere tattoos.

Overigens viel het nog niet mee om geschikte beelden te vinden; er moet genoeg 'bloot' te zien zijn om te 'tatoeëren'.
Dames uit die tijd droegen nogal vaak hooggesloten jurken met lange mouwen.

Vandaag heb ik de beelden meegenomen naar mijn eerste porselein-privéles. 
De bedoeling is dat ze nog één keer worden gebakken; waardoor de tattoos er worden ingebrand.

Geen idee hoe dit eruit komt te zien.
Maar eigenlijk maakt me dat ook niet meer uit.

Ik heb er nu al zo'n plezier aan beleefd.

prentje en Henk

Het begon met een bezoek aan het museum Beelden aan zee dit weekend.
Het was heel druk bij de tentoonstelling Niki de Saint Phalle, maar mij ging het eigenlijk om de bustes van Adriaan Rees:

Ze ontroerden me. 

Ik heb bijna altijd vaak tijdelijke obsessies. 

Op dit moment is dat 'porselein' + 'tattoos' (+ Delfstblauw). 

Dus dat typte ik gisteren in bij Google. 

Ik kwam uit bij een interview met Henk Schiffmacher in Trouw, waarin hij vertelde over zijn tentoonstelling in het Royal Delft museum. 

'Wat jammer dat ik dat nu pas lees', dacht ik, ervan uitgaande dat het een oud interview betrof. 

Hoe groot was mijn geluk toen ik zag gewoon nu was!

'Ze hebben wel lef', dacht Schiffmacher toen hij werd benaderd door Royal Delft. 

En wat een geniale set van het museum om Nederlands bekendste tatoeëerder te vragen.

Want er zijn inderdaad overeenkomsten: of je nu porselein of huid versiert.

Wat een enorm leuk museum. 

De film waarmee de rondtour start, is net een interactieve (Efteling)attractie.

En toen moest de tentoonstelling nog beginnen. 

De tentoonstelling draagt de naam 'Geloof, hoop en liefde' en met de audiotour neem Schiffmacher je mee in de wereld van tattoos, religie, zeevaart en zijn grote liefde voor Louise, zijn vrouw. 

Wat een erudiete, geestige man is Henk. 

Ik betrapte me er een paar keer op dat ik keihard zat te lachen op een bankje tussen de toeristen. 

En wat een fantastische combinatie; dat prachtige oude museum met zijn originele details en de stoere tattoo-wereld.

Ik heb het al vaak gezegd en elke keer wordt het bevestigd: voor mij draait het om contrast. 

Het 'tuttige' Royal Delft dat in zee gaat met Schiffmacher. 

Een keurig museum waar een tattooshop wordt ingericht. 

Chapeau, Royal Delft.  

Wat heb ik genoten. 

prentje en Herman

Je knippert een keer met je ogen, en het eerste gedeelte van de opleiding zit er alweer op.
Met als 'slotopdracht' van dit blok: ontwerp een cd-hoesje voor een favoriet nummer.
Mijn lievelingsnummer is al jaren 'Weet je nog' van Herman van Veen; Herman moest het worden.

Mijn persoonlijke uitdaging: gebruik maken van recent eigen materiaal.
Dus combineerde ik de boom met de viltfoto.

De tekst luidt immers:

Weet je nog? 

Toen de wind de bomen

tergde en hen de mantels 

van het lichaam trok

Bij mantels moest ik aan stof (vilt) denken en alsof het zo moest zijn, vleide de plukken op de takken. 

Om het nog een extra dimensie te geven, printte ik de foto op transparant papier, zodat de mantels van het (boom)lichaam konden worden 'getrokken'. 

Op de achterkant kwam de lagen samen:

Oef. 

Gelukkig hebben we nu een week vakantie. 

prentje en Object

De leukste beurs van het jaar vind ik Object.
Vind ik de Dutch Design Week wel erg conceptueel, en de rest van Art Rotterdam een beetje pretentieus; daar raakt Object precies de juiste snaar.

Dit jaar vond ik het vooral heerlijk sprookjesachtig.
Verliefd ben ik op het vilten kleed hierboven in combinatie met het rauwe industriële van het HAKA- gebouw.

Ik keek vooral uit naar het werk van Lenneke Wispelwey, waar we tot nu toe twee keer voor een dichte deur hebben gestaan in Arnhem (wegens ziek en vakantie) en boy, die stelde niet teleur:

Daarnaast houd ik van het magische van de onderwaterwereld.
Ik vond deze voorwerpen dan ook zo gaaf:

Al mijn favoriete materialen: porselein, glas, vilt trokken ook hier weer mijn oog.

De trouwe bezoeker van mijn blog mist er nu nog eentje: hout.
Van mijn lief kreeg ik deze prachtige ketting, die het ook leuk doet als decoratie in huis:

Wat een fijn slot (van een heerlijke dag).

prentje en de vorm

Zoooo, we zijn begonnen hoor; met de nieuwe opleiding.
En wat zo fijn is; de computer is er nog niet aan te pas gekomen.
Mijn docent omarmt het principe: waarom zou je iets in de computer nabootsen, als je beter het origineel kan maken?
Dus ben ik weer heerlijk aan het tekenen en verven.
De volgende blokken komen de Adobe-programma's pas aan de beurt.
Dit is exact waarom ik voor deze opleiding heb gekozen: het creatieve aspect staat voorop: de programma's zijn slechts instrumenten.

Ik vind het zo fijn om me (weer) helemaal onder te dompelen in creativiteit.
Zit vol met nieuwe ideeën en inspiratie.
En zo langzamerhand sluipt er ook steeds meer 'kunst' mijn huis in.
Mijn huis vult zich met keramiek, textiel, hout, papier, glas (en alvast een beetje Pasen).

Het maakt niet uit waar het vandaan komt.
Omring je met alles waar je blij van wordt.
Waar je om moet (glim)lachen.
Het maakt niet uit of het passend is.

Als het maar bij jou past.