prentje in Londen

De mooiste dingen overkomen je als je er niet op bedacht bent. 

Je kunt van tevoren je 3 slagen in de rondte googelen over de leukste plekken in Londen, maar uitgerekend als je de verkeerde metro neemt en over moet stappen, word je -bammm - in je gezicht geraakt. Althans: het raakt míj. Ik krijg zo'n verliefdheidsgevoel in mijn buik, een soort hyperbewustzijn; in mij gaat het zingen van 'ooooh, dit is gaaf!' 

Een tegelplateau in combinatie met de industriële omgeving van een metroperron. Nonchalante schoonheid. 

Wat me het meest bijblijft van onze trip, is dat de kunst vooral op straat is te vinden. 

Zoon en ik zijn 3 musea af geweest in 3 dagen, maar als ik mijn foto's terugkijk, is het vooral de straatkunst geweest die me bijblijft. 

Viaductwanden:

Streetart:

Gebouwen:

Uitstallingen:

In de lucht:

Aangeplakt:

In de etalages:

Ik denk dat we wel vast kunnen stellen dat ik een enorme 'crush' heb op deze stad. 

En ik ben niet de enige...

prentje en het overzicht

Ter ere van de lancering van de witte porseleinen sneeuwpopjes in de webshop van HUSK Ceramics, maakte ik maar 's een collage van een aantal producten die ik heb gemaakt. 

Omdat mijn computer nog wel eens is gecrasht en daardoor veel foto's missen, kon ik ook een beetje schatzoeken in mijn eigen bloggeschiedenis. Dat was leuk. 

Ik kwam laatst de campagnezin tegen: 'als je slim bent, werk je met je handen'. Briljant. Ik werk de laatste tijd (teveel) met mijn hoofd. En omdat ik veel 'ghostwrite', lijkt het dan ook nog eens of het er niet is. 

Dan heb ik de tegenhang nodig van een tastbaar product. En daar heb ik veel van. Ik kon oneindig veel overzichten vullen. Van porselein gieten tot houtdraaien, van kerstfiguurtjes creëren tot beeldverhalen maken; noem het en ik heb het gedaan. Uiteindelijk ben ik maar gestopt met 'teruggaan in de tijd'; het begon me een beetje te duizelen. Bijna 15 jaar blogs. Wel een fijn archief. 

Ook mooi om te zien hoe bepaalde liefdes al langer een rol speelden, dan ik in eerste instantie dacht. Een passie voor hout en keramiek is er al zolang ik me kan herinneren. Maar ook licht en glas-in-lood doemden al vroeg op. Eigenlijk ben ik best constant in wat ik mooi vind. Contrast. Het mag best een beetje schuren. Of knipogen. 

Man, wat hoop ik hiermee nog lang door te kunnen gaan.  

prentje en de Dutch Design Week

Het is veel wat er te zien is op de DDW, en soms zit de verrassing niet in datgene dat op de beurs is te zien, maar iets wat normaal ook is te bezichtigen. 

Ik werd verliefd op deze room divider van vintage glas bij Piet Hein Eek. 

Gekleurd glas fascineert me op dit moment mateloos. Is dit dan niet een enorme beauty? 

prentje in Italië

Wat hou ik van dit land. Van de Wes Anderson-kerkjes aan de bergwand geplakt, tot de lekkere maaltijden; waar je ook maar gaat eten. De taal, de esthetiek, de dorpjes, de steden. Ik kom snel terug.

prentje en Fortunato Deporo

Misschien ligt het niet voor de hand om voor een museum naar Italië af te reizen, maar voor mij is er geen betere reden. Ik ben al een paar jaar gefascineerd door Fortunato Deporo, een futurist uit 1892 (!). Een visionair, op het gebied van grafische vormgeving, kunst, theater en illustratie. Een alleskunner dus, en ik vind zijn ontwerpen zo fris dat het lijkt alsof ze gisteren zijn bedacht.  

Deze zomer kreeg ik een voorproefje in het Kröller Müller ('Het Futurisme & Europa) en besloot ik met Zoon deze herfst naar Rovereto te gaan. Wat er dan gebeurt als ik in het museum sta, is lastig uit te leggen. Er komt een geluksstofje vrij dat er voor zorgt dat ik high door het museum zweef.