zondag 18 juli 2010

prentje gaat even nieuwe inspiratie opdoen

prentje en de Parade


De Parade is in de stad! 'Wat is de Parade mama?' vraagt Zoon. Tsja. Leg dat maar eens uit. 'De Parade is kermis, circus, braderie, theater en dan van alles een beetje', doe ik een halfslachtige poging. Een mix van jaren '50, Mexicaanse kitsch en Jordanees sentiment. Maar die laatste combinatie is voor mezelf bedoelt, dat ga ik een vijfjarige niet uitleggen. 'Alles wat mama leuk vindt, dus', besluit ik opgewekt.

En wat was het weer leuk. Zoon is niet uit de draaimolen te slaan. Is dolblij met zijn parachutepoppetje. En mama loopt alleen maar te fotograferen met een grote grijns.
Zoon mag tenslotte een appel uitzoeken. Die gaat op een ronddraaiend machientje. 'Als de schil er in 1 keer afkomt, mag je een wens doen', zegt de lady in red, en geeft Zoon het begin van de schil.
Helaas, de appel is nogal bobbelig, en Zoon heeft allemaal kleine stukjes schil in zijn handen. 'Dan mag je een heleboel wensen doen', zegt ze monter, en strooit er suiker en kaneel op.
Zoon neemt een hapje. En geeft hem dan aan mij. 'Ik vind hem te kanelerig', legt hij uit.
Het was ook te mooi om waar te zijn.

vrijdag 16 juli 2010

prentje en de zomervakantie


Zes weken. Zes weken lang heeft Zoon zomervakantie. Inmiddels zijn er twee om. En ik pieker me suf om Leuke Dingen te verzinnen. Als ik boodschappen ga doen, zie ik een aankondiging voor een workshop zeepketting maken. Geschikt voor jong en oud. Nou, dat klinkt goed. Zal Zoon dat ook Leuk vinden? Zowaar.

En zo zijn we samen op weg naar het winkeltje in het biebgebouw dat wordt gerund door verstandelijk gehandicapten en hun begeleiders. We lopen een lege hal binnen. Zijn we wel op de goede dag? We worden allervriendelijkst ontvangen door een lieve mevrouw. We zijn wel op de goede dag, maar blijkbaar zijn de wijkbewoners niet zo geïnteresseerd in zeepkettingen. Hoe is het mogelijk.

Zoon mag zelf zijn zeepjes uitzoeken. En kiest voor een rode. En twee witte. En die oranje is ook leuk.
En welke kleur lintjes wil Zoon? Groen, hoor ik. En blauw. Ik kan het niet laten kleuren voor te stellen die goed bij elkaar passen. Ik laat hem uiteraard zelf een combinatie maken.
En zo zijn we een kwartier later een zeepketting rijker. Een groen-oranje-wit-rood-blauwe zeepketting.

Nog vier weken te gaan. Min een kwartier.

vrijdag 9 juli 2010

prentje en De Rok

De rok is af. Trouwe blogvolgers weten dat meteen waar ik het over heb. De Rok, waar ik 83 weken op gezwoegd heb, is woensdagavond afgekomen. Het ging nog bijna mis, op het eind. Mijn lieve juf kon mijn geklooi waarschijnlijk niet langer aanzien, en besloot zelf maar het knoopsgat te maken. Gehoorzaam keek ik toe. Toen ze klaar was, ontdekte ze dat ze 'm aan de verkeerde kant had gemaakt. Het knoopsgat zat onderop, de knoop boven.
Ik zag 83 weken rijgen, lussen en weet ik al niet meer bijna in rook opgaan. Inmiddels niet zo geduldig meer naaide ze het het knoopsgat weer dicht, en kon ik daar de knoop opnaaien.

Ik had al bedacht dat dit mijn laatste naailes was, maar durfde het niet zo goed tegen haar te zeggen. Gelukkig had ze zelf ook besloten om, bij gebrek aan belangstelling, haar geluk te zoeken op een andere locatie. Ik was tenslotte nog maar haar enige leerling.
'Waarom ga je niet verder op de andere locatie?', probeerde ze me nog over te halen. 'Ik vind zoveel dingen leuk', antwoordde ik. Ik kan geen keuze maken tussen schrijven, naaien, fotograferen, illustraties verzamelen, schilderen, beeldbewerken en bladen maken. En eigenlijk wil ik ook nog leren haken en breien.' 'Je moet een keuze maken om ergens heel goed in te worden', zei ze, tamelijk streng voor haar doen.

Daar heb ik een tijdje over nagedacht. Ik wil geen keuze maken. Misschien is het juist mijn talent dat ik alles een beetje kan. En moet ik me er maar bij neerleggen dat ik nooit ergens Heel Goed in word.

Gisteren kon ik eindelijk mijn rok aan. Hij is te groot.

donderdag 8 juli 2010

prentje en Pluk

'Waarom moet ik nu naar de NSO? Ik heb toch vakantie?' Aiaiai. Zoon raakt een gevoelige snaar.
'Woensdag gaan we iets leuks doen samen', beloof ik hem. Hij kijkt me aan alsof hij me maar half gelooft.

En dus waren we gister samen op stap. Naar Madurodam. Want daar was een tentoonstelling van Pluk van de Petteflat. En daar zijn we allebei nogal dol op. Nou ja, tentoonstelling dekt niet helemaal de lading. Zoon mag springen op de matrassen in het appartement van de Stampertjes. Dropjes sturen met Karel, de meeuw met de houten poot naar Aagje, die van haar moeder niet in haar bed mag snoepen. Heen en weer met het bootje van de Heen en weerwolf. En ga zo maar door. Ik weet niet wie meer genoot. 
Ik waarschijnlijk.

Hoewel. Toen we naar de tram raceten zei Zoon dat hij Pluk en zijn medeflatbewoners 'het leukst vond wat hij ooit had gezien'. Nou zegt hij dat wel vaker, maar toch.
Missie volbracht.

vrijdag 2 juli 2010

prentje en de laatste kleuterschooldag

'De juf had toch gezegd dat je maar 1 speelgoedje op vrijdag mocht meenemen'. Hoofdschuddend kijk ik naar Zoon, die net de koffer aan het laden is die hij van Man heeft gekregen. 'Ja, maar de koffer is toch maar 1 speelgoedje', antwoordt Zoon, terwijl hij zijn koffer vult met al zijn 156 Pokemonkaarten, twee autootjes en een lolly. Hier valt geen speld tussen te krijgen en dus vertrekken we naar school. Met koffer.

Met een dikke knuffel neem ik afscheid. Vandaag is hij kleuter-af. De schoolvakantie begint straks en daarna mag hij naar groep 3. Wat zou ik nu eens gaan doen de laatste ochtend voordat Zoon 6 weken vrij is? Achter mijn Apple durf ik niet. Gisteravond had ik opeens geen verbinding meer met internet en toen ik hem opnieuw probeerde op te starten, had ik alleen nog maar grijs beeld. Na drie pogingen ben ik naar bed gegaan, in de hoop dat er vandaag een wonder zou gebeuren. Ik ga maar poetsen. Ik heb een enorme een beetje een achterstand, dus de ochtend gaat snel.

Zo snel dat ik bijna te laat ben om Zoon op te halen. Zal je net zien, de laatste dag. Ik ben 1 keer te laat geweest in de afgelopen twee jaar en dat moet ik nog wekelijks horen. 'Weet je nog mam, toen je te laat was...', en dat kijkt hij zo verwijtend hè.

De juf staat er nog, met 2 kindjes. Waarvan er 1 heel droevig kijkt. 'Ik ben mijn koffer kwijt.' O nee, niet vlak voor de vakantie. Ik zie 6 weken toestanden voor me. 'Ga nog maar even zoeken', zegt de juf tegen mij en Zoon. Het hele lokaal is opgeruimd. Alle spullen staan in een hoekje. Ik voel me gelijk een tikkie schuldig dat ik niet hier maar thuis heb schoongemaakt. Maar je kon inmiddels alleen maar met een kapmes door de spinnenwebben heen, dus hé, ik moest even prioriteiten stellen.

De juf zit er -terecht- niet op te wachten dat wij de keurig opgestapelde stoelen, tafels, kasten en alles wat een kleuterklas nog meer nodig heeft, weer uit elkaar halen. Ik zie een enorme huilbui bij Zoon opkomen. 'En mijn kaart met 180 punten zat er ook bij', jammert hij. 'Kunnen we niet iemand bellen die heeft helpen opruimen?' suggereer ik. De juf begint braaf te bellen. Niemand neemt op. Verbeten loop ik naar het huis van 1 van de moeders die wel heeft schoongemaakt. Gelukkig is het maar 37 graden. Bovendien worden wij over 3 kwartier in het zwembad verwacht.

De moeder heeft geen idee waar de koffer is. Nog 1 keer loop ik de klas binnen. Zo snel geef ik me niet gewonnen. Juf is er even niet. Ik begin stiekem met tafels te schuiven. Dan ook nog maar even die kast weg. Zie ik daar een klein stukje zwart? Ik ben nu niet meer te houden. En ja hoor, daar is de koffer. Ik ben nog blijer dan Zoon. In de winning mood start ik mijn computer. Na wat pruttelen start hij dan toch op. Na wat ingewikkelde toestanden (geen idee wat ik heb gedaan) heb ik opeens ook verbinding met internet. Als dan Nederland ook nog wint van Brazilië, is het feest compleet.

Kom maar op groep 3. We zijn er helemaal klaar voor.