zondag 26 augustus 2018

prentje in Brussel

De fijnste vondsten zijn onverwachts. 
Op plekken waarvan je van tevoren niet dacht ze te vinden.

We gingen naar Brussel voor het museum Kanal
'Ik wil eigenlijk het Atomium wel eens zien', zei ik voorzichtig, realiserend dat dit natuurlijk vreselijk toeristisch is.
Maar ik zit al tijden in een ronde vormen-fase.
 Ik vond het ontzettend leuk.
Ook om de bollen van binnen te zien.
En toen moest het mooiste nog komen.
Naast het Atomium bleek een Design Museum te zitten.

En omdat het Atomium dit jaar zestig jaar bestaat, was er een tentoonstelling over affiches uit de jaren vijftig:
Heb ik wel eens verteld dat ik erg hou van zo ongeveer alles uit de jaren vijftig/zestig?
Een periode van ongelofelijk optimisme na de donkere oorlogsjaren.

Daarnaast was er een gave tentoonstelling over Belgische designers:
Maar we werden we ook nog getrakteerd op de tentoonstelling 'Plasticarium':
Wat een fantastische ontwerpen.
Verliefd ben ik op dit geweldige, ehm, huisje:
Op de een of andere manier zit er toch altijd een lijn in de dingen die me aanspreken.

Speelde ik als kind al met huifkarren, smurfenhuisjes en droomde ik over een Speelboom, als veertiger fantaseer ik nog steeds over een retro-caravannetje (die er ooit echt gaat komen. Echt).

O, en het Kanal-museum?
Dat viel een beetje tegen.

Ook dat hoort erbij. 
De mooiste vondsten zitten namelijk in een onverwachte hoek verstopt.

maandag 20 augustus 2018

prentje ontsnapt

... Want het liefst verblijf ik toch in een sprookjeswereld.
Daar waar schommels uit de hemel komen.
En reuzen steden bezoeken.

dinsdag 7 augustus 2018

prentje op Texel

Toegeven; Texel stond niet bovenaan mijn lijstje van favoriete Waddeneilanden.
Maar we wilden graag nog een weekendje samen weg en hadden zo ongeveer de laatste kamer van het Waddengebied.

Het voordeel was dat die kamer zich wel bevond in het gedeelte dat ik niet goed ken: het noorden.
Ik hoopte dat het daar minder De Koog-achtig zou zijn dan tja, in De Koog.
Ik ben namelijk niet zo dol op (toeristische) badplaatsen.

Nee, dan gaf ik toch de voorkeur aan kleinere eilanden zoals Schiermonnikoog of Vlieland.
Vooral de laatste is mij lief.
Eén dorp.
Eén winkelstraat.
Voor de rest: natuur.
En je kunt niet met de auto de boot op; dat versterkt voor mij ook nog het eilandgevoel.

Maar ik moet eerlijk zeggen dat het noorden van Texel mijn verwachtingen heeft overtroffen.
En dan helemaal het allernoordelijkste strand waar de boot naar Vlieland vertrekt.
Toevallig kwam deze net aan.

Wat een fantastische loopbrug.
Met onze voeten in het zand keken we vanuit strandtent Kaap Noord hoe de dagjesmensen ook weer 'voet aan wad' zetten.

En het leuke is: er staan op dit strand ook strandhuisjes, maar geen eentje is hetzelfde.
Met elkaar lijken ze een langgerekt anarchistisch dorpje van tiny houses te vormen.

Wat is de Noord-hollandse kust toch fantastisch.
En wat heb ik genoten van de zon (vooral als deze onderging).
De 'cloud porn' plaatste ik eerder, maar dat bericht had ik per ongeluk verwijderd.
Bloggen vanaf een vakantieadres is niet altijd aan te bevelen ;-).
De volgende ochtend scheen de zon weer uitbundig en lokte de zee opnieuw.
De golven waren fantastisch; nog geweldiger dan tijdens de vakantie.

Met mijn (dure) Polaroid-zonnebril op rende ik de zee in.
Laat ik het zo stellen: er is is vaak een discrepantie tussen mijn pogingen een elegante dame te zijn, en mijn kinderlijke enthousiasme.

De eerste serieuze golf nam mijn zonnebril mee.

Gelukkig hebben we de foto('s) nog.

woensdag 1 augustus 2018

prentje in het Stedelijk

Als ik niet (meer) aan zee ben, ben ik het liefst in een muzeeum.
Flauwe woordspeling, ik weet het, maar my, wat werd ik blij van de tentoonstelling van Studio Drift in het Stedelijk.
Ze combineren natuur met techniek.
Denk aan pluisjes van de paardenbloem die minutieus op lichtjes worden geplakt:
En in een donkere ruimte krijg je dan dit effect:
Het effect is betoverend.
Ik vind hun werk zo magisch, dat het bovenaan mijn verlanglijstje stond nu ik nog een weekje vrij ben.
Met mondgeblazen glas en lichtjes krijg je dit resultaat:
Het ontroert me.
Nou is het Stedelijk Museum sowieso wel een feestje.
Een sprookjesachtige haven in een stad die helemaal overspoeld is met toeristen.
... Maar gelukkig ook met kunst!