prentje op Texel

Toegeven; Texel stond niet bovenaan mijn lijstje van favoriete Waddeneilanden.
Maar we wilden graag nog een weekendje samen weg en hadden zo ongeveer de laatste kamer van het Waddengebied.

Het voordeel was dat die kamer zich wel bevond in het gedeelte dat ik niet goed ken: het noorden.
Ik hoopte dat het daar minder De Koog-achtig zou zijn dan tja, in De Koog.
Ik ben namelijk niet zo dol op (toeristische) badplaatsen.

Nee, dan gaf ik toch de voorkeur aan kleinere eilanden zoals Schiermonnikoog of Vlieland.
Vooral de laatste is mij lief.
Eén dorp.
Eén winkelstraat.
Voor de rest: natuur.
En je kunt niet met de auto de boot op; dat versterkt voor mij ook nog het eilandgevoel.

Maar ik moet eerlijk zeggen dat het noorden van Texel mijn verwachtingen heeft overtroffen.
En dan helemaal het allernoordelijkste strand waar de boot naar Vlieland vertrekt.
Toevallig kwam deze net aan.

Wat een fantastische loopbrug.
Met onze voeten in het zand keken we vanuit strandtent Kaap Noord hoe de dagjesmensen ook weer 'voet aan wad' zetten.

En het leuke is: er staan op dit strand ook strandhuisjes, maar geen eentje is hetzelfde.

Met elkaar lijken ze een langgerekt anarchistisch dorpje van tiny houses te vormen.

Wat is de Noord-hollandse kust toch fantastisch.
En wat heb ik genoten van de zon (vooral als deze onderging).

De 'cloud porn' plaatste ik eerder, maar dat bericht had ik per ongeluk verwijderd.
Bloggen vanaf een vakantieadres is niet altijd aan te bevelen ;-).

De volgende ochtend scheen de zon weer uitbundig en lokte de zee opnieuw.
De golven waren fantastisch; nog geweldiger dan tijdens de vakantie.

Met mijn (dure) Polaroid-zonnebril op rende ik de zee in.
Laat ik het zo stellen: er is is vaak een discrepantie tussen mijn pogingen een elegante dame te zijn, en mijn kinderlijke enthousiasme.

De eerste serieuze golf nam mijn zonnebril mee.

Gelukkig hebben we de foto('s) nog.