Het is me het weekje wel. In één week tijd sta ik zowel in de Volkskrant als in de Margriet.
Nou moet ik zeggen dat de aanleiding om in de Volkskrant te staan, helemaal niet zo leuk is: ik heb deze zomer een kleine strijd gevoerd tegen Tele2. David tegen Goliath, zo voelde het een beetje.
Ik zal u er niet teveel mee vermoeien, maar een beknopte samenvatting wil ik wel geven: ik gaf mijn oude iPhone aan Zoon omdat ik een nieuwe kreeg bij een ander abonnement. Voor Zoon sloot ik een klein Bel/SMS-abonnement af bij Tele2: voor 3 euro in de maand een aantal bel- en sms-minuten. Dan kon hij me in ieder geval bereiken en ik hem, mocht dat nodig zijn.
Dat pakte iets anders uit. De eerste rekening bedroeg bijna 100 euro, en toen ik belde met mijn vrienden van Tele2, kondigde de aardige meneer van de klantenservice alvast aan dat de volgende rekening meer dan 250 euro zou bedragen.
Wat bleek nu: als je op je oude iPhone niet zelf aangeeft bij je instellingen dat je geen verbinding meer wilt maken met internet, blijft deze toch contact maken en synchroniseren. Dus ook als je een abonnement hebt met 0 MB. Nu moet ik er eerlijkheidshalve bij zeggen dat ik vermoed dat Zoon ook nog wel spelletjes heeft gespeeld, blij met de kans dat dit überhaupt nog mogelijk was.
Maar goed, om een toch weer een lang verhaal kort te houden, Tele2 reageerde niet op mijn brief om samen tot een oplossing te komen, waarop ik vervolgens naar de Volkskrant ben gestapt, die gelukkig aandacht heeft besteed aan deze zaak. Ik vermoed namelijk dat er nog veel meer mensen zijn die dit niet weten en ook al krijg ik dan geen financiële genoegdoening (Tele2 blijft bij zijn standpunt volgens de regels te hebben gehandeld), ik heb in ieder geval een podium om andere consumenten te waarschuwen.
Genoeg Tele2-ellende; tijd voor die andere publicatie. Een paar weken geleden werd ik benaderd door de beeldredacteur van de Margriet, of ik beeldmateriaal wilde sturen van mijn blog omdat ze hier aandacht aan wilde besteden. Nu had ik al een keer in de special Margriet More gestaan, maar dit voelt toch nog officiëler. Woehoe, eigenlijk ben ik gewoon best wel trots.
Moeder, ik sta ik de Margriet!
vrijdag 30 augustus 2013
donderdag 29 augustus 2013
prentje is weer terug
Vertel je over de momenten van geluk? De zon die ons deze vakantie niet in de steek liet, de wijntjes op het terras? Of juist over de momenten dat het niet zo goed ging? Want ook die zijn er altijd, en zeker ook deze zomer.
Hoe start je weer op? Vertel je over de keer dat Zoon en ik het klimbos onveilig maakten? Of over het kabouterhuis dat ik (nog verder) heb opgeknapt omdat ik het volgend jaar wil verhuren en het kekke grafische plakplastic in de keuken bij nader inzien toch wel rare woorden bleek te bevatten?
Over die lieve wijze Zoon die me elke dag weer verrast met prachtige uitspraken?
En voor het geval u denkt dat ik maanden lang in de hangmat heb liggen filosoferen over deze belangrijke kwesties: ik heb vooral hard gewerkt.
Maar het was goed om even een blogbreak in te bouwen. Om toch, onder het werken door, af en toe stil te staan bij deze vragen.
En nee, ik heb niet op alle vragen een antwoord. Ik weet echter wel dat ik u en onze interactie niet wil missen.
Ik begin gewoon weer.
Een nieuwe start.
Prentje is terug.
Abonneren op:
Posts (Atom)