En soms zit het geluk in een plantenpotje. De lief en ik waren een weekendje naar Maastricht. Eigenlijk voor een fototentoonstelling, maar ook om er even uit te zijn in deze grijze januarimaand.
Ik had een 'design en wellness-hotel' geboekt, omdat de lol van weekendjes weg voor mij ook vooral in de verblijfplaats zit.
'Geen idee waar het design-gehalte in zit', zei de lief terwijl hij rondkeek. Dat begon al goed.
Het werd er niet beter op toen bleek dat onze kamer niet was schoongemaakt. Ik dacht nog even dat het onopgemaakte bed in een soort van berg deel van het designgebeuren was, maar niets was minder waar.
We kregen een upgrade naar een andere kamer ('geen idee waar de upgrade in zit', zei de lief) en ik werd steeds zenuwachtiger. Ik had tenslotte geboekt. De sfeer werd er niet beter op toen bleek dat we ook geen handdoeken hadden.
Enfin, dan maar de stad in. Gelukkig begon het te sneeuwen. En omdat het nu tijd wordt voor het sprookjesachtige gedeelte, zag ik in de eerste de beste etalage die we passeerden een roze Alice-in-wonderland-haas-bloempot. Enthousiast rende ik naar binnen. Helaas bleek de haas behoorlijk aan de prijs, en om mijn gezicht te redden (waarom eigenlijk?) mompelde ik iets over hotel in de buurt en terugweg. 'We zijn om 17.00 uur dicht en morgen gesloten', bromde de verkoper.
's Nachts droomde ik over de roze haas. Maar zondag en dus dicht. En geen webshop. Verbeten googelde ik op alles waarvan ik dacht dat het maar in de buurt kwam, van roze paashaaspotjes tot Alice in Wonderland-hazen.
'Naar wie zit je zo druk te mailen?' vroeg de lief nieuwsgierig toen we in een stijlvol kasteel in de buurt aan de wijn zaten. 'Dat durf ik niet te zeggen', antwoordde ik. De plastic paashaas detoneerde behoorlijk met de omgeving. Zelfs in een mailtje.
Vandaag kwam ie binnen. Blij als een kind keek ik er al de hele week naar uit.
Gelijk maar de discobolpaasei opgehangen.
