Het zonlicht in de bollenspiegel ertegenover reflecteert in de afbeelding.
De bovenste bal vangt nét onze gezichten samen.
Het voelt symbolisch voor de puzzel die ik aan het leggen ben.
De puzzel van mijn mentale gezondheid.
Toen mijn angststoornis vorig jaar sterk toenam, legde ik de link met de overgang.
Ik ging aan de bio-identieke hormonen, maar de klachten bleven.
Opnieuw aan de anti-depressiva, maar de bijwerkingen waren ongenadig.
Tot ik bedacht dat ik een keer had gelezen dat je kon testen of een bepaald anti-depressivum passend is.
Ik bleek een vertraagd enzym te hebben, dat nét dat middel slecht afbreekt.
Nu was de beer los. Ik was iets op het spoor.
Gepersonaliseerde geneeskunde, zeg maar de aanpassing van medicijnen op basis van het genetisch profiel van iemand, is nog een onderbelicht gebied. En dat is jammer, want het veroorzaakt veel ellende.
Ik was zelf inmiddels zo ver dat ik het hele genenplaatje in kaart wilde hebben.
Dus bestelde ik een complete genentest en besprak de uitslag met een arts.
Dat was wel even slikken. Ik bleek niet één, maar wel zes verschillende enzymen te hebben die vertraagd werken. Door slecht werkende methylatie (waaronder het COMT- en MAO-enzym) en een vertraagde aanmaak van SAMe had ik niet bepaald de hoofdprijs uit de genenpoel. Of zoals ChatGPT het omfloerst omschreef: 'je bevindt je waarschijnlijk in de categorie "hooggevoelig zenuwstelsel" waarbij het lichaam moeite heeft met het reguleren en opruimen van neurotransmitters en het detoxen van oestrogenen.'
Elke uitslag die ik invoerde (HTR1A/B versneld, MTHFR vertraagd) had dezelfde uitkomst: ANGST.
Het leek wel hét perfecte genenprofiel voor een angststoornis.
Tja.
Het geeft een dubbel gevoel. Ergens is het een bevestiging: ik kan er niets aan doen, mijn lichaam (met name mijn hoofd) werkt nu eenmaal zo. Aan de andere kant: ga er maar aan staan. Met zo'n genenprofiel sta je gelijk -10 achter.
Ik kan mijn genen niet veranderen. Maar zoals mijn arts zei: 'genetics loads the gun, lifestyle pulls the trigger'. Ik moet mijn leven anders inrichten. Minder stress, meer rust, bij uitzondering alcohol drinken, want mijn lever wordt al zwaarbelast.
Ik probeer mijn angststoornis van alle kanten te benaderen. Ik heb nu uitgezocht wat de bio-chemische oorzaak is. Dan is er nog de psychologische en spirituele zijde. Wat wil de angst me zeggen? Wat ga ik er mee doen?
Net als ik lopen er nog steeds zoveel mensen rond vol schaamte over hun mentale klachten. Denkende dat ze er zelf schuld aan hebben dat het leven ze niet zo makkelijk afgaat. En vergelijken ze zichzelf continu met anderen.
Ik zie het inmiddels als mijn zielsdoel om een stem te geven aan iedereen die kampt met deze stoornis.
In de tijd van mijn moeder (en alle generaties voor haar) was er weinig kennis, begrip en openheid.
Dat is nu gelukkig anders.
Het is een van de belangrijkste thema's in mijn leven. Laten we onze ervaringen delen om elkaar te steunen.
Dan is het niet voor niets.
