prentje en de kapper

Ik hou van kort haar. Ik vind dat het vaak iets extra's geeft, iets pittigs. What you see is what you get.
Ik hou ook van films waarin vrouwen hun haar afknippen. Denk Barbra Streisand in Yentl (maar dat was in haar geval niet omdat ze het zelf zo graag wilde) of, een van mijn favoriete films: Sliding Doors.
Voor wie de film niet kent, even een korte synopsis: we volgen Gwyneth Paltrow in twee verhaallijnen: eentje waarin ze de metro mist, in haar ongelukkige relatie blijft hangen, en een stomme baan heeft.
En een verhaallijn waarin ze de metro wél haalt, haar foute vriend betrapt, heur haar afknipt en blond kleurt en een eigen PR-bureau opent.
Als toetje krijgt ze dan ook nog een lieve nieuwe vriend (die ook in Four Weddings and a Funeral speelde. Kom, die leuke die een relatie had met die man met die baard, en door een gedicht dat hij op de Funeral voorleest, blijkt dat ze partners waren. U weet wel, ik heb even geen zin om het op te zoeken, en bovendien dwaal ik nu veel te ver van mijn verhaallijn af.)

Nu ben ik geen Gwyneth Paltrow en lijkt de film niet op mijn leven, maar u begrijpt de boodschap.
Kort moest het dus worden. Ware het niet dat mijn kapster ook een vriendin van mij is, en ik kreeg het er maar niet doorheen hè, bij haar. Want ik kon wel zeggen dat ik het haar van Angela Schijf zo leuk vond; het moest ook bij mijn gezicht passen enzo. En ze dacht misschien dat het ook een gril was, dat korte haar.
Maar afgelopen maandagavond liet ik me niet meer ompraten. 'Wat ga we doen?', vroeg ze en ik antwoordde resoluut: 'kort. Angela Schijf-kort'.

Nu zijn er zoveel veranderingen in mijn leven, dat het eigenlijk ook niet meer te vermijden was. Vrouwen schijnen dan vaker hun haar af te knippen, wat dat betreft ben ik natuurlijk ook weer een wandelend cliché. En hé, inmiddels door alle stress waarmee dat gepaard gaat bijna tien kilo lichter, dus mijn gezichtsvorm is ook veranderd.
Goed, mijn lieve kapster zag dat het ernst was en zette de schaar in mijn haar. En terwijl ze knipte, zag ik mezelf weer tevoorschijn komen. Bij elke stuk dat eraf ging, herkende ik me terug.

Om 11 uur 's avonds kwam ik blij thuis. Ik maakte met mijn mobiel een louzy foto in de badkamerspiegel, en kon het niet nalaten deze op Facebook te zetten. Daar kreeg ik zulke enthousiaste reacties op dat ik me helemaal gesterkt voelde. Ik had het dus goed gezien, kort haar past bij me.
Zeker nu.

Vanmorgen had ik een belangrijke afspraak op mijn werk, en omdat ik nu toch al opgetut was, vroeg ik Zoon om even een foto te maken. Want de oude foto bij mijn blog paste ook niet meer, voor mijn gevoel. Bij deze dus.

Het nieuwe prentje.