zondag 5 januari 2014

prentje en de magie van Sieb

'Zullen we vandaag naar het Kinderboekenmuseum gaan?', vroeg ik hoopvol aan Zoon (ik was tenslotte gisteren de hele dag thuisgebleven en we moeten het rustig opbouwen hè, met dat rustig aan doen.) 'Neehee, geen museum!' riep Zoon vanaf de bank, amper opkijkend vanaf de iPad. 'Dan gaan we ook naar de McDonalds', opende ik de onderhandelingen. 'Alleen naar de Mac', zei Zoon. 'Vragen we of Verloofde N ook mee gaat', zette ik mijn laatste troef in. 'Ok', antwoordde Zoon.
Onderhandeling afgesloten.

'Gaan we gelijk naar de tentoonstelling van Sieb Posthuma, of eerst naar beneden?', vroeg ik, in Den Haag aangekomen. 'Eerst naar beneden', zei Zoon beslist.
Ik liep een beetje doelloos rond. De vaste collectie hadden we al verschillende keren gezien, en ik wilde zelf graag naar de tentoonstelling van Sieb. Tijdens de opening was het zo druk, dat ik besloten had een andere keer terug te komen, met Zoon, als ik die mee kon slepen, de ouwe museumhater.
Op een dood moment probeerde ik het weer. 'Jullie hebben een teken- en knutselboekje gekregen, die krijgen jullie boven', lokte ik het stel. Opvoeden is in mijn geval vooral onderhandelen en verleiden.

Bovengekomen gaf ik ze de boekjes. Ze gingen achter het bureau van Sieb zitten, en de magie sloeg toe. Mijn Zoon, hardcore iPad-fan, ging tekenen alsof hij nooit iets anders deed. Ik slenterde in mijn eentje door de tentoonstellingsruimte. Af en toe kwam Zoon me trots de tekeningen laten zien die hij had gemaakt in zijn boekje.
En zelfs als ze achter het bureau vandaan kwamen, wisten ze niet hoe snel ze weer verder moesten tekenen. Achteloos keken ze naar de expositie, helemaal opgaand in hun eigen kunstwerken. 'Voor deze opdrachten hebben we lijm en kleurtjes nodig, dus daar gaan we thuis mee verder', zei Zoon beslist. 'Zullen we gaan?' Ontroerd keek ik naar mijn kind. Zou de magie van Sieb hem hebben omgetoverd? "Ik vond de tentoonstelling van Sieb leuker dan beneden', zei Zoon nog.
Het moest niet gekker worden.

Toen ik thuis de deur achter ze sloot, overhandigde ik ze de boekjes. 'Nu kunnen jullie ze afmaken', riep ik enthousiast. Verstoord keken ze op. 'We gaan nu weer verder met Minecraft op de iPad hoor', kon Zoon nog net uitbrengen, terwijl hij naar het apparaat stormde.

Magie uitgewerkt.

7 opmerkingen:

  1. ow zoon hier kan ook wel wat van die magie gebruiken! Ik zal jouw onderhandelings strategie ook eens toepassen :)
    Aadje piraatje whoehoe!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha er blijft heus wel wat van hangen hoor :-D

    Zelf werk ik de bibliotheek sinds mijn zoon 2,5 jaar was.
    Als ik thuis kwam vroeg hij altijd als eerste; boekkies mee??

    Honderden prentenboeken, later honderden strips in en uit huis gesleept.

    Nu is hij 17 jaar, gaat game-nd, whatsapp-end, skyp-end door het leven...
    en toch,
    op momenten waarin er grote dingen gebeuren...eerste bijbaantje....eerste verkering,
    zit (hangt) hij op de bank tegen mij aan
    en zegt hij (met zware stem) neem je nog eens een wat te lezen voor mij mee :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Daar kan ik maar met één woord op reageren. Heerlijk!

    En dank voor je lieve complimentje.

    Liefs,
    Rosalie

    BeantwoordenVerwijderen
  4. o dat kind gaat later blij zijn, met zoveel creativiteit uit zijn jeugd. Ooit zal hij het beseffen...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Leuk! Wij waren er ook, het eerste museumbezoek voor mijn kleintjes (1 en 2 jaar). We hebben genoten. Zij waren natuurlijk te klein voor het knutselboekje, maar ik heb het bewaard. Twee exemplaren. En toch, ze vonden het leuker dan beneden denk ik. Daan stond in de ruimte van Aadje Piraatje luidkeels 'Mama ik mis je' te declameren en riep bij alle illustraties die hij uit de boeken thuis kende 'van mij?'. Eeh, nee, dat niet schat! En bente zat heerlijk achter Siebs bureau :)
    Ik moet er eigenlijk ook een blogpost over schrijven...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Geweldig... heb je toch mooi dubbel kunnen genieten, al duurde het niet eeuwig!

    BeantwoordenVerwijderen