maandag 27 juni 2016

prentje in Sevilla, deel 1

Het was op de eerste dag dat we in Sevilla waren.
Het was niet een bezienswaardigheid die in de gidsen vermeld stond.
Sterker nog, hij bevond zich net achter een van de 'hoofdattracties'; het Plaza de España.

Ik zag een stukje blauw en werd er als een magneet naartoe getrokken.
Geen toerist te bekennen. Murw geslagen door alle schoonheid van Sevilla.
De stad die Zus en ik bezochten, omdat neef Y stage loopt in een plaatsje vlakbij.
Bij een Nederlandse stichting die zich inzet voor verwaarloosde paarden.

Ik was wel eens eerder in Sevilla geweest, maar ik moet tot mijn schaamte bekennen dat ik er niet zoveel van kon herinneren. 
Vijfentwintig jaar geleden is een lange tijd, en mijn aandacht werd toen naar andere dingen getrokken.
Mooi was wel dat ik deze keer een vriend tegenkwam van de vriendin met wie ik de stad toen bezocht.
Vijfentwintig jaar woon je 30 kilometer van elkaar, en je komt elkaar in Zuid-Spanje tegen. 
Ik hou van dit soort grapjes van het universum.

Het water stroomde kalmpjes. Op de bank zat een zwerver die continu een zak voor zijn hoofd hield.
Bang voor de blonde vrouw met het fototoestel die steeds maar weer terugkwam naar de fontein.
De kleuren. De vormen.

Kun je verliefd worden op een fontein?

4 opmerkingen: