prentje en de wintermarkt

Ik zag 'm en kreeg het warm.
Wat was ie leuk.
En hoe goed zou ie in mijn huisje passen?
In dat hoekje waar ik nog niet helemaal tevreden over was?

Maar ja, ik kwam naar ' Winterwinkelen' voor mijn porseleinjuffies.
Zou hooguit een bordje meenemen.
Om nou weer met een meubel thuis te komen?

Nog maar een rondje lopen.
Mijn gedachten bleven afdwalen.

Weer even kijken.
Visitekaartje meenemen van maker Feike.
Kon ik er later een beslissing over nemen.

Een kop erwtensoep bestellen.
En daarna een beker warme chocolademelk.

Ik heb geen vluchtige smaak.
Als ik iets écht mooi vind, blijf ik het mooi vinden.

Teruglopen.
Twee jongemannen staan naast me.
Zien me kijken.

'Ik ben verliefd', zeg ik plompverloren.
'De maker staat naast me', zegt er eentje vriendelijk.

Feike lacht.
We praten over het tafeltje.
Het is van duurzaam hout uit Twente.
Hout van bomen die al waren gekapt.
'Kan ik ook pinnen?' hoor ik mezelf zeggen.
Ik stuur je gewoon een tikkie, antwoordt hij.

Even later zwaai naar Sinterklaas.
Hij zwaait terug.

Blij rijd ik verder.
De poten van het tafeltje steken parmantig uit het mandje voorop mijn fiets.