prentje en de verrassing

prentje en januari

'Januari voelt als één lange maandag', las ik laatst en in mijn hoofd knikte ik.
Ik vind het de ergste maand van het jaar.
Zeker nu het buiten grauw en grijs is, en het meer als een rare te warme herfst voelt dan als een frisse winter.

Mijn remedie: niet meer verzetten maar de boel accepteren.
En bovenal: durven zijn wie ik ben.
En ervoor uitkomen.
Focussen op waar ik van hou.
Ik ga nu eenmaal liever met de boot naar Schiermonnikoog dan met het vliegtuig naar Bali.
En we gingen, vorig weekend, de lief en ik.

Wat was het fijn.
Wandelen tegen de storm in.
Irish coffee in de enige strandtent die het eiland rijk is.

'Januari is de slechtste maand voor voornemens' las ik laatst ook en daarom heb ik ze ook niet.
Misschien toch eentje.
Ik noemde 'm al.
Los van alles en iedereen bedenken: past dit bij mij?
In plaats van: voldoe ik aan de verwachtingen?
Want ik weet het heus wel, wie ik ben.
Ik vind het alleen niet altijd gemakkelijk om het toe te geven.

Ik hou van:
tulpen, in alle kleuren
paaseitjes, in de raarste smaken (tompouce, anyone?)
uitgebreid de Volkskrant lezen op zaterdag (eigenlijk vooral het magazine)
in bad wijn drinken en woonbladen lezen
onder mijn wollen plaid in slaap vallen op de bank
Wie is de mol? kijken met Zoon
uitslapen
fietsen op mijn fiets zonder versnellingen
met mijn gestreepte muts op mijn hoofd
thee drinken met mijn twee vriendinnen, bij wie ik 100% mezelf kan zijn
animaties kijken
bedenken wat ik ga maken tijdens mijn grafische opleiding die volgende week begint
doezelen bij het haardvuur
avocado's eten

en bovenal:
dromen van een webwinkel vol Mo's
(kijk nou toch eens hoe leuk ze zijn met paaseitjes. Bedenk ze eens met krokusjes!
kleine cactussen).
O boy, ik kan niet wachten tot mijn porseleincursus weer begint in maart.
Heb al twee aangepaste toetje-stempels (ok, eentje bleek de verkeerde maat te zijn.)
   
Eigenlijk wilde ik nu een opsomming geven van dingen waar ik niet van hou.
Doe ik maar niet.

Het blijft tenslotte januari.