'En als we dan 's ochtends eerst samen op de Wii gaan?'
'Oke, een complete serie Wii Party.'
'Vijf spelletjes, mijn laatste bod.'
'Vijf spelletjes en naar de McDonalds.'
'Deal.'
Het moet toch ont-zet-tend vermoeiend zijn om als bijna-achtjarige een moeder te hebben die zo gek is op kunst en cultuur. Die je steeds maar weer mee wil slepen naar festivals, musea en films terwijl jij gewoon lekker Nickelodeon wil kijken.
Schoorvoetend volg je haar maar weer naar Den Bosch, nadat je haar zover hebt gekregen om ook een Happy Meal bij de Mac te bestellen, zodat je nu twee verschillende spelletjes in de pocket hebt.
Die zijn alvast binnen.
Hee, dat ziet er best wel geinig uit, die Boulevard. Gekke draaimolen ook. Figuren gebaseerd op schilderijen van Jeroen Bosch? Lekker belangrijk, die ken je niet eens. Maar zelf kan je ook wel gekke bekken trekken, dat is geen enkel probleem.
(klik op foto's voor beter beeld)
'Dat heb je nou al heel vaak gezegd, mam.'
