prentje en de stripfiguren

Tijdens de vakantie bladerde ik door een oude Linda. Eén plaatje trok meteen mijn aandacht: een Ninja Turtle teruggebracht tot enkele essentiële lijnen. Het bleek om een boek van grafisch ontwerper en illustrator Dennis de Groot te gaan: Bare Essentials.

Na de vakantie bestelde ik het onmiddellijk bij Bol, en afgelopen weekend kwam het binnen. In eerste instantie was ik wat teleurgesteld verbaasd dat het geen boek bleek te zijn maar een map met losse bladen, maar nu ben ik daar alleen maar blij om. Zo wil ik bijvoorbeeld graag de illustraties van Paris versus New York ophangen, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om deze uit het boek te scheuren.

Het werk van Dennis doet me daar overigens sterk aan denken: hij heeft ook een serie gemaakt over Amsterdam die van mij zó uitgegeven mag worden.
Bare Essentials is een verzameling van vijftig striphelden/filmiconen die teruggebracht zijn tot minimale vormen, maar wel zo dat je ze meteen herkent. Ik word er heel blij van. Wat betreft vormgeving hou ik misschien wel het meest van heel elementaire vormen.

Zoon was ook enthousiast, en pikte meteen de stoerste superhelden in voor zijn nieuwe kamer.

Nou, dan hang ik wel de mindere goden op aan mijn muur hoor, geen enkel probleem.

prentje, mini's en de vorm

Hij heeft zich ontpopt als keiharde onderhandelaar. Op het schoolplein, tijdens de ruildag, bij vriendjes. 
Hij dacht dat hij compleet was, maar door een misverstand heeft hij er nog één te gaan: beschuit.
Die komt er ook nog wel, daar twijfel ik niet over.

En dan nog iets anders: u heeft het waarschijnlijk wel gemerkt; de vormgeving van mijn blog is veranderd.
Sinds Blogger enkele aanpassingen heeft doorgevoerd, paste mijn achtergrond niet meer.
Net of ie te heet gewassen was.

Nou wilde ik deze al eerder veranderen, maar dat kwam er steeds niet van. U weet hoe dat gaat.
De leader klopte ook niet meer, trouwens.
Toen ik jaren geleden begon met mijn blog, dacht ik dat mijn zelfmaaktoekomst lag bij textiele vormgeving. Oftewel: grappige dingetjes van stof, zoals het uiltje en de boom die jarenlang over mijn blog hebben gewaakt. Maar hoe leuk ik dat ook vind, ik kwam tot de ontdekking dat ik niet in de wieg ben gelegd om de hele avond uiltjes in elkaar te zetten. Te weinig geduld, te slordig; en ik mijn hoofd alweer bezig met het volgende idee. Ik ben meer van de concepten dan van de uitvoering.

Ik zei het al eerder; mijn blog is ook een zoektocht. Een queste naar mijn ware passie. Op dit moment word ik het blijst van zwart-wit illustraties en van het creëren van scènetjes zoals hierboven. Retropoppetjes van de rommelmarkt combineren met minimeubeltjes, en, in dit geval: een fijne spaaractie.
Is het illustratie? Is het vormgeving? Is het fotografie? Het zijn in ieder geval prentjes.
En binnenkort komt er dan ook hopelijk ook eindelijk die Etsywinkel met mijn eigen kaarten (waar ik nu al zolang tegenaan hik).

De leader is in ieder geval aangepast. Dit gebeurde natuurlijk weer om 11 uur 's avonds toen ik het eigenlijk niet van plan was; en is dus een soort work in progress. Het kan volgende week weer veranderd zijn. Of morgen. Het blijft namelijk een zoektocht.
(Man dacht al hoopvol dat ik eindelijk visitekaartjes aan het ontwerpen was, toen hij over mijn schouder meekeek. Ook zoiets dat ik steeds maar uitstel. Waarom durf ik die stap nog steeds niet te zetten?)

Enfin, ik hoop dat u getuige blijft van mijn zoektocht.
En die van Zoon, op jacht naar zijn laatste mini.