prentje en Heidi

Sinds mijn bezoekje aan de Adelheid-stand op de kleine fabriek ben ik into Heidi. Tja, hoe gaat dat met inspiratie. Je ziet ergens iets, dat associeer je met iets anders en dat blijft dan een tijdje hangen. Althans, zo gaat dat bij mij.

Na mijn bezoek zondag googelde ik op Heidi en kwam ik tot mijn grote verbazing op de site van Studio 100 uit. Wat blijkt nu, die slimme Belgen hebben al mijn jeugdhelden opgekocht om te verwerken in hun commerciële parken. Ook Maja de Bij moest er aan geloven (ik was ook een periode into Maja).
Van schrik photoshopte ik Heidi in de kaart die ik van Adelheid had gekregen. Een open-klap-kaart waar ik heel lang naar kan kijken. Ik ontving ook nog een hertjes-broche van ze zogenaamd-voor-Zoon maar die ga ik natuurlijk zelf dragen. U kent me.

Ergens moet ik nog een plastic Heidi-poppetje hebben in mijn schatten-van-vroeger-doos. Naar die doos ben ik nu al dagen op zoek in ons hevig georganiseerde huishouden.  

En ondertussen werk ik ook gewoon, hoor. Maar ook daar steekt Heidi haar frisse kopje om de hoek. Gek toch, hoe iets rond kan zingen. Zo hoorde ik mijn collega-met-dezelfde-interesses van de week opeens tijdens een teamoverleg zeggen dat ze laatst samen met haar zus een Heidi-dvd had bekeken. Ik veerde meteen op. 'He, ben jij ook into-Heidi?', zei ik verrast.
Inmiddels kijken andere collega's nergens meer van op. Die kennen ons. 

Voor het eerst sinds jaren zie ik ook opeens een vakantie in de bergen helemaal zitten. Inspiratie doet vreemde dingen met een mens.

En dezelfde dag kreeg ik een ontwerpopdracht voor een kerstkaart. Het wordt waarschijnlijk iets met bergen en hertjes.
En een klein meisje.

Nu eerst dat verdraaide poppetje maar eens vinden.