prentje en Werkman

Toen ik afgelopen maart in Groningen was, werd ik gegrepen door het werk van Hendrik Nicolaas Werkman (1882) - drukker, typograaf, schilder en vormgever. De zolder van het Grafisch Museum Groningen (GR-ID) is ingericht als werkplaats/atelier waarin workshops worden gehouden in de geest van Werkman. De drukker gebruikte de drukpers als schildersgereedschap, en inkt als verf. 

Daarnaast 'bevrijdde Werkman lettertypen van hun traditionele functie'. Of, zoals ontwerper Paul Schuitema in 1961 opmerkte: 'voor die tijd diende een letter nergens anders voor dan om gelezen te worden.' 

Toen een van mijn studiegenootjes van de week een boek met het werk van Werkman bij zich had, werd ik opnieuw geraakt door zijn werk. Het doet me denken aan Russische kinderillustraties uit de jaren 20, maar ook aan Chagall. Helemaal het werk dat Werkman (what's in a name) maakte nadat hij tijdens de oorlog uitgenodigd werd door Willem Sandberg (destijds directeur van het Stedelijk Museum), en hij in aanraking kwam met werken van schilders als Van Gogh, Klee, Picasso en Cézanne. Schilderijen van deze kunstenaars waren opgeslagen in een schuilkelder bij het huis van Sandberg in Castricum, en Werkman werd hier erg door geïnspireerd. 

Hoe ik dat allemaal weet? Dat heb ik vandaag gelezen in het boek H.N. Werkman, dat ik van de week online heb besteld nadat ik weer verliefd was geworden op zijn werk.

Voor een abstract schildersopdracht had ik me overigens laatst al door hem laten inspireren:

  En dan met name zijn sjabloontechniek:

Ok, geen echte Werkman, ik weet het, maar een prentje. Want ik ben ervan overtuigd dat het zo werkt: overal haal je je inspiratie vandaan en al deze invloeden meng je tot je eigen stijl.
Een proces dat continu gaande is, zowel bewust als onbewust.

Genoeg kunstzinnig gepraat, terug naar de aarde. Ik ga maar eens zuurkool met worst ofzo eten.

Ik wens u een inspirerend weekend toe.