Ik ga dit weekend alleen naar het huisje, en voor de zekerheid neem ik een hele stapel kijk- en leesvoer mee.
Terwijl het misschien juist goed is om niet al te veel afleiding te zoeken.
Zoon zwaait me uit, en even slik ik. Maar dan geef ik gas en rij ik richting zee.
Mijn kabouterhuisje omarmt me meteen. Ik zet een pot koffie, en vind ergens nog een pak stroopwafels.
Dan trek ik de fiets uit het schuurtje, en rij richting Bergen.
Het is altijd weer even wennen, zo aan het begin van het seizoen. Alsof je alles weer moet aftasten, opnieuw moet ontdekken.
Ik koop een jurkje in een nieuwe boetiek, en zet koers naar mijn favoriete terras. Ik vind nog één leeg tafeltje, en net als ik zit en mijn bestelling heb doorgegeven, komt er een echtpaar, type Ibiza-vijfigers, naar mijn tafel. De man vraagt niets en gaat gewoon zitten. De vrouw mompelt nog iets over bezwaar hebben. De man steekt een sigaret op en blijft doorroken, ook als mijn broodje arriveert.
Het blijft wennen in je eentje. Sommige dingen vallen mee, en andere momenten is het vooral doorbijten.
Ik vertrek en loop langs de zee voor ik terug ga naar het kabouterhuis. Gelukkig heb ik mijn stapel dvd's.
Ik doe de eerste dvd van serie 2 van Borgen in het kleine combi-apparaat, en kijk verbaasd naar het scherm.
Het is een tijdje geleden dat ik serie 1 keek, maar ik herken heel weinig.
Als ik de dvd eruit haal, zie ik dat de V&D-meneer de verkeerde dvd's heeft toegevoegd.
Ik heb nu twee keer serie drie. Blijkbaar was hij teveel afgeleid door het Prijzencircus.
Dan maar een film.
La Grande Bellezza kan me nog niet zo pakken. Misschien ben ik zelf nog wat te onrustig.
Ik laat Het Diner nog even liggen, en pak de bonusdvd die ik mee gegrepen heb tijdens de 3-voor-de-prijs-van-2-actie: Mannenharten (ok, ook vanwege een kleine zwak voor Jeroen Spitzenberger).
Niet te veel nadenken, precies wat ik nodig heb.
En dan, bijna op het einde, zegt Daan Schuurmans of all people iets wat opeens binnenkomt.
'Ik moet eerst maar eens zien of ik het met mezelf uit kan houden'.
Ik kijk om me heen en laat de woorden tot me doordringen.
Dan stap ik van de bank. Ik ga het niet alleen uithouden met mezelf, ik ga ervoor zorgen dat ik het ook nog eens leuk heb.
Eén voor één steek ik alle kaarsen aan die ik kan vinden.
Goed zo. Mooier kunnen we het niet maken, wel zo leuk mogelijk..
BeantwoordenVerwijderenFijn :-)
BeantwoordenVerwijderenHerkenbare fase in mijn leven van 12 jaar geleden.
BeantwoordenVerwijderenHad na een jaar alleen worstelen, veel steun aan OA (www.ouderalleen.nl ) ging vaak met zoonlief en andere alleen-gaande ouders met hun kinderen op pad.
Zoveel gezelliger...hutten bouwen in het bos met een groepje of picknicken op het strand, iedereen neemt iets mee.
Vakanties, weekendjes weg...het waren top jaren waar mijn zoon (nu 17 jaar) met plezier over praat. "Gezellig was dat hé mam". (Wij hebben dat 4 jaar gedaan, toen ontmoeten wij 'Donald').
Een weekendje in het kabouterhuis, kan heerlijk aanvoelen als je wilt bijkomen van een drukke periode, maar als het niet prettig aanvoelt....dan zijn er zoveel leuke, creatieve, spontane, empathische mensen die samen met jou leuke dingen willen ondernemen.
Liefs Katrien.
Oooo, je mag je huisje weer in , hoop dat je het leuk, nee, heel leuk, hebt gehad!
BeantwoordenVerwijderenWat schrijf je mooi en levendig. Ik denk dat je het heel leuk kan hebben met jezelf want volgens mij ben jij een heel leuk persoon om dingen mee te ondernemen. Veel geluk!
BeantwoordenVerwijderenJe schrijft zo leuk! Goed dat je het gezellig maakt voor jezelf.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het sowieso heel dapper dat je zo regelmatig alleen op stap gaat, ik zou het niet met mezelf uithouden, met of zonder kaarsen...
That's the spirit!
BeantwoordenVerwijderenxx Rosalie
Wil je nog een opsteker lezen?
BeantwoordenVerwijderenGa dan even naar mijn blog en lees Donald ontmoet Katrien!
Liefs xxx.