prentje en de letters

'Dit moeten we vaker doen', zeg ik tegen vriendin P.
Ik heb nog net niet mijn mond vol Zweedse gehaktballetjes.

Vriendin P en ik hebben elkaar vorig jaar ontmoet in een klimbos aan de andere kant van het land tijdens een niet al te beste periode van ons leven - voor allebei. P bleek twee kilometer bij me vandaan te wonen, en een kilometer van mij te werken.
Na de klimpartij dronken we gezamenlijk een borrel en sloten we vriendschap.

Toen ik vorige week een heftige en verdrietige week had, stond ze op de stoep met eten voor twee dagen. 'Ik heb geleerd van je verhuizing', zei ze lachend. 'Jij vraagt niet om hulp, hulp moet je bij jou opdringen.'
Ach ja, mensen komen niet niet voor niets op je pad, denk ik dan maar weer.

Maar goed, een week later hebben we afgesproken bij Ikea. Onze kindjes zijn met de papa's in het buitenland op vakantie, en we zijn allebei geen keukenprinsessen. Bovendien wil ze graag stylingadvies van me, en ik wil een wissellijst.

Dat van die wissellijst is een lang en treurig verhaal dat ik toch met u ga delen. Ik was al een tijdje op zoek naar een fijne typografieprint voor mijn slaapkamer: ik hou van letters, ook voor in huis. Niet al te corny, maar gewoon, een leuke tekst, in een goed lettertype, zoals je ze regelmatig op Pinterest en in de woonbladen voorbij ziet komen.
Stad en land afgelopen, maar nergens te vinden, behalve dan bij Etsy. Daar zag ik een leuke, maar wel behoorlijk aan de prijs. Er was nog een lokkertje van drie voor de prijs van twee, maar dan moest je drie dezelfde formaten bestellen. Maar hé, nog een actie: geen bezorgkosten vanuit Engeland.
Na een zondagavond wikken en wegen ging ik voor bovenstaande grote print.

Op maandagochtend bladerde ik het foldertje van mijn favoriete bouwmarkt Karwei door en zul je altijd zien: daar hadden ze ook opeens typografieposters. Voor een fractie van de prijs die ik er inmiddels voor had betaald aan een aardige meneer in Engeland.
Toch maar twee kleintjes mee genomen, in afwachting van de grote jongen. Maar hoe ik ook wachtte: elke keer reed het bezorgautootje mijn huisje voorbij.

Inmiddels begon ik enigszins ongerust te mailen met meneer Etsy, maar daar bleef het angstvallig stil. Ondertussen kon je overal in Nederland typografieposters kopen, tot de Xenos aan toe.
Het is alleen nog even wachten op de Blokker.

Eindelijk kwam er toch antwoord van de andere kant van de plas. Nee, meneer Print begreep er ook niets van, meestal duurde het niet zo lang.

Dus zo sta ik in de Ikea, te wikken en wegen of ik nu al een wissellijst mee zou nemen. Want stel je voor dat de poster nou nooit doorkwam? Dan zit ik weer met een grote lege lijst.
En ik durf niet meer naar de klantenservice van Ikea, omdat ik daar sinds mijn verhuizing iedereen bij naam ken. Als ik aan kom lopen, kruipen ze nog net niet onder hun desks.

Dus focus ik me maar op het stylingadvies aan vriendin P. Ik ben van vele markten thuis, weet u inmiddels. Voor het eerst verlaat ik de Ikea zelf met lege handen. Om bij thuiskomst een kaartje van de bezorger in mijn brievenbus te vinden, dat hij vanavond langs is geweest, maar hij me helaas niet thuis aan heeft getroffen.

Nou, en de volgende dag is ie er dan eindelijk hoor, de dure typoprint. Hij was lang aangehouden bij de douane, en of ik nog even 21 euro invoerrechten wil betalen aan de bezorgmeneer.
Blijf daar maar eens awesome onder.

Verbeten stap ik weer in de auto op weg naar Ikea. Want dan kan ik dus niet meer wachten hè, zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Vriendelijk zwaai ik naar mijn vrienden bij de servicedesk en loop bij de kassa's de winkel binnen. Want wij hebben inmiddels het grootste filiaal van heel Nederland, en ik heb mensen uitgeput aangetroffen in het magazijn, smekend of ze er nu eindelijk doorheen waren. En de lijsten zitten vlak voor het magazijn, dus dat scheelt me gauw weer een kilometer of vijf.

Vol gas rij ik naar huis met mijn lijst. Om thuis tot de ontdekking te komen dat ie niet past.

Zul je zien dat ik ook nog een boete heb gekregen voor te hard rijden.