prentje en de kaart, deel 2

Ik zou bijna zeggen: donderdag; kaartendag.

Hoe heerlijk is het om na een dag erg hard werken (vervanging van vier collega's tegelijk) thuis te komen, en zo'n kaart in je brievenbus te vinden?

Een van de grootste behoeftes van De Mens is het vinden van verbinding; daar ben ik heilig van overtuigd.
Vonden mensen dat vroeger bij hun vereniging, de buren of de kerk: tegenwoordig heeft het internet een groot deel van deze functie overgenomen.
In alle jaren dat ik mijn blog schrijf, heb ik waardevolle contacten opgebouwd.
Ongelofelijk lieve mensen, die al jarenlang met me meeleven (en ik met hen).
Het grappige is: ik heb ze nog nooit gezien.
Maar waar ter wereld ze ook wonen, we zijn met onzichtbare draadjes aan elkaar verbonden.

Fysieke afstand zal het altijd af moeten leggen tegen emotionele binding.

Lieverds met het hart op de goede plek, die me elke keer weer terzijde staan bij de grote reis die we allemaal maken op deze wereld. Die me bemoedigen als ik struikel, en aanmoedigen als ik vlieg.

Ik noem er een paar (maar realiseer me dat ik daardoor ook vele anderen tekort doe, waarvoor mijn welgemeende excuses): Dingen die fijn zijn die me deze lieve kaart stuurde: ik weet nog dat je in het begin van kritisch stond als ik ook schreef over dingen die niet zo fijn waren. En langzamerhand zag ik ook bij jou een ommekeer: je durfde jezelf meer 'bloot' te geven: verschuilde je niet meer achter een (digitaal) masker. Nu ben je zelf je eigen kaartenlijn begonnen, en ik ben verschrikkelijk trots op je.
Familieindenvreemde: al vertrek je naar het einde van de aardbol, ons lijntje blijft. En ons gezamenlijke boek gaat er ook ooit komen; daar ben ik van overtuigd.
Toilylu, ik geniet van je Franse avonturen, en van je trouwe reacties.
Frivolebysuus, als je alleen zou afgaan op je schitterende foto's lijkt jouw leven perfect. Extra speciaal vind ik het daarom dat je zo openhartig bent in je reacties op mijn blog, en daardoor een hele andere kant laat zien die minstens even waardevol is.
Katrien; voor jou geldt hetzelfde als voor Els (Dingen die fijn zijn), ook bij jou zag ik steeds meer de beweging om de verschillende kanten van het leven te durven laten zien, ook de minder mooie.
We leven tenslotte niet in Duckstad.
Lieve Oontje, vind je gek dat de adverteerders je wel weten te vinden? Je blog ziet er zo professioneel uit!

En zo zou ik nog heel lang door kunnen gaan (waaronder onder andere gekkiggeitje).
Dank mooie dappere lieve creatieve bloggers, die net als ik af en toe struikelen, maar daar dan ook weer de schoonheid van kunnen inzien.

Al ben ik dan alleen, mede dankzij jullie voelt dat nooit zo. X