prentje en de nachtkastjes

Geïnspireerd door de warme gezelligheid van Gent, vond ik mijn witte slaapkamer opeens wel heel steriel en onpersoonlijk overkomen.
Het detoneerde ook een beetje met de rest van het huis, dat meer 'prentje' uitstraalt.
De slaapkamer moest "ont-Ikea'd" worden en het liefst zo snel mogelijk, want zo ben ik.
Als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, wel; dan heb ik het niet ergens anders zitten.
Hooguit in mijn hart.

De obsessieve zoektocht naar dé nachtkastjes begon. Urenlang zat ik op het net te speuren.
En zo stuitte ik op een geweldige vintagewinkel, nog geen vijf kilometer van mijn huis.
Soms hoef je het helemaal niet ver te zoeken.
De zwangere eigenaresse had op haar website twee fantastische nachtkastjes gezet, die het helemaal waren.
Helaas was de winkel vanwege haar zwangerschap alleen op zaterdag open, dus ik moest nog even geduld hebben. Niet mijn sterkste kant, zoals U inmiddels weet.

Enfin, uiteindelijk wordt het toch altijd weer zaterdag en stond ik meteen bij het openen van de winkel op de stoep. 'Jij komt zeker voor de nachtkastjes', zei de winkeleigenaresse lachend.
Had de verwachtingsvolle blik in mijn ogen me weer verraden?

Daarom ben ik ook helemaal niet goed in onderhandelen, het is bij mij altijd overduidelijk als ik ergens blij van wordt. Iets wat me vorige week af en toe een por in mijn zij opleverde op de vlooienmarkt in Gent. 
'Je moet hooguit zuinigjes nee schudden met je hoofd', zei mijn reisgezelschap, die de prijs al zag verdubbelen. 
Maar bij de volgende kraam ging het alweer mis.   

'Ik heb trouwens ik deze week nóg een paar nachtkastjes binnen gekregen; ik heb nog geen tijd gehad om ze op de site te zetten', zei de vrouw van de winkel vrolijk, terwijl ze haar hand op haar mooie ronde buik legde.
'Ik zal ze je even laten zien.'

O,o.

Keuzestress all over the place. Deze waren óók heel mooi.
'Wil je misschien een kopje koffie?', vroeg de aanstaande oma die ook in de winkel stond en de bui al zag hangen.

Om een lang verhaal kort te houden; ik wist het niet meer en schakelde via mijn mobiel hulptroepen in.
'De tweede op de foto', zei de één.
'Ik zou voor de eerste gaan', zei de ander.

Uiteindelijk toch maar de knoop doorgehakt (de tweede) want ik kon toen moeilijk de hele zaterdag al koffiedrinkend in de winkel doorbrengen. De moeder hielp me ze naar de auto dragen.
Blij met mijn aankoop reed ik naar huis.

Hmm. De witte lampjes die ik had, pasten ook niet meer echt.
Maar waar had ik nou ook alweer van die leuke gezien met gekleurd glas?

Hej Ikea!

Schiet lekker op zo.