prentje en de dark side

De laatste les Photoshop.
Al een week zie ik op tegen de 'pressure cooker' die we krijgen (en die gewonnen had met 4 tegen 3 stemmen - ik had gestemd voor 'gewoon les', veiligheidszoeker die ik ben).

De opdrachten worden uitgedeeld.
De één krijgt een modeopdracht.
De ander een interieurfoto.
'En van jou Monique, wil ik je donkerste kant in een design zien.'
Verbaasd kijk ik naar mijn scherm (ik volg de opleiding nu online).
'Waarom vraag je mij nu naar de donkerste kant?', probeer ik nog, maar ik krijg geen antwoord.

Misschien heeft het te maken met de food poster die ik deze week inleverde (overigens gebaseerd op een bestaand design):

Misschien vindt hij me wel een blij ei.

Hij moest eens weten.
De dark side of life is mij niet vreemd.
Vandaag hebben we nog samen geluncht.

Er zijn momenten dat het me overvalt.
Dan voel ik me somber, paniekerig en lijkt alles aan kleur te hebben verloren.
Slechtste wat ik kan doen op zulke momenten: rondkijken op social media; ik weet het, ik weet het, ik weet het.
Iedereen lijkt het zoveel beter voor elkaar te hebben.
De één schrijft een boek, de ander brengt weer een nieuw product op de markt.
Of post foto's van de happy family together.

Waar excelleer ik in?
Ik worstel met de technische kant van mijn opleiding.
Als we ter plekke iets moeten inleveren, verzin ik altijd een excuus.
Eigenlijk kunnen we wel stellen dat ik worstel met de technische kant van een heleboel dingen.
Ik mis vaak het geduld om iets onder de knie te krijgen.
Eigenlijk kunnen we wel stellen dat ik sowieso worstel met een heleboel dingen.

Maar deze keer valt alles op zijn plek.
Is het handig dat de dark side en ik in goed contact zijn samen.

Voor deze persoonlijke opdracht wil ik eigen foto's gebruiken.
Voor deze ene keer vind ik het niet eng om mijn werk te delen met de rest.

'Misschien moet je subsidie aanvragen', zegt mijn docent.

Ik hoop maar dat hij het als compliment bedoelt.