prentje en de sneeuwpop

Als kind had ik een porseleinen beeldje van een zeemeermin. Dat was mijn lievelingsding. Mijn jeugdvriendinnetje E en ik maakten altijd ruzie wie haar mocht als we samen speelden (zij weet dat niet meer. Ik weet dat omdat ik het haar onlangs heb gevraagd. Na 40 jaar hadden we voor het eerst weer contact.)

Net weer begonnen en ik maak nu alweer een omweg. We maken opnieuw een stap. Terug of vooruit; zoals U wilt. Als ik als puber bedacht wat ik wilde worden, had ik een zuivere droom. Ik wilde maker zijn. Maar hoe gaat dat: ik ging na de HAVO naar het VWO (niet slim) en daarna naar de School voor Journalistiek. Maken zat er niet meer in (of het moesten teksten zijn).

Maar mijn handen bleven jeuken. Na een lange creatieve weg, vond ik mijn plek in keramiekatelier van Husk Ceramics. Ik heb er verschillende keren over geschreven. Ik maakte verschillende gebruiksvoorwerpen (ik kan mijn koffie uit 40 verschillende kopjes drinken) maar het was het nog niet. 

Opeens wist ik het. Het moest iets decoratiefs zijn. Iets om verliefd op te worden. Ik wilde een sneeuwpop maken. Een minimalistische sneeuwpop met een matte bol en een geglazuurde bol. (Nu kwam ik er vandaag achter dat ik 7 jaar geleden al schreef over mijn sneeuwmannenfetisj. Enige consistentie kan me niet ontzegd worden.)      

Ik vertelde mijn idee aan mijn porseleinjuf en zei zij meteen: 'we maken er een co-productie van'. Het zit zo: mijn juf heeft onlangs met een aantal medecreatieven een winkel geopend in Utrecht en ze zocht nog iets kersterigs. (Even he: een stenen echte winkel met je eigen producten. Hoe cool is dat? Dat was ook onderdeel van de puberdroom). 

Vorige week stuurde ze me een foto van onze eerste sneeuwpop en wat denk je: exact zoals ik 'm in mijn hoofd had. Een paar dagen geleden mocht ik mijn eerste sneeuwpoppen gieten. Mijn hoofd en hart waren al eerder op hol geslagen: ik zou alsnog mijn puberdroom waar maken. Ik zou toch maar weer opnieuw op Insta gaan hoewel ik er een grafhekel aan heb omdat iedereen altijd een zoveel Leuker Leven lijkt te hebben. 

En zo komt mijn droom toch een beetje tot leven. Mijn concept ligt straks in hartje Utrecht! En van de weeromstuit heb ik er zelfs een blog over geschreven. Kom daar maar eens om.