prentje en de energie

'Hoe is het nu met je?'. Deze vraag heb ik de laatste tijd veel gehoord (gelukkig misschien ook) en ik vind 'm zo lastig om te beantwoorden. Dus tegenwoordig zeg ik dat maar. 

Letterlijk. 

Want het gaat nog niet goed. De paniekaanvallen volgden zich steeds sneller op. 

Ik was veel weg deze zomer. 

Misschien was het beter om thuis te komen bij mezelf. 

Vandaag zei een vriendin: als je niet thuis kunt zijn bij jezelf, waar dan wel? 

En dat brengt me gelijk bij de andere kant van de medaille. 

Want ik móest wel met mezelf aan de slag. 

Wat wilde de angst me vertellen? Ik las verschillende boeken over dit onderwerp.

Het werd een lange zomer, waarin ik probeerde mijn angst op verschillende manieren te onderzoeken. 

Naast de fysiologische kant keek ik naar de psychologische oorzaak. 

Inmiddels kan ik er een boek over schrijven. 

Dat doe ik daarom ook maar. 

Over een klein meisje dat opgroeide in een gezin met een angstige moeder. Die ze niet lastig wilde vallen met haar eigen scores. En daarom een destructieve methode ontwikkelde waarin ze alles van binnen bevroor. 

Tot het niet meer ging. En ze wel moest ontdooien. 

Via een vriendin kwam ik in aanraking met het werk van Jan Bommerez. Ik volg nu zijn online cursus Jeugdtrauma en ben verpletterd door zijn boek: 'Minder moeten, meer flow'.  

En nu komen we bij een zijde die ik steeds interessanter vind; de energetische richting. 

Afgelopen zondag heb ik mogen ervaren tijdens een sessie kundalini NRGY awakening hoe sterk de levensenergie is, en hoe je deze in je lichaam kunt ervaren, als je je hiervoor openstelt. 

Ik lag op mijn yogamatje en toen de muziek startte, begonnen mijn ledematen te bewegen, zonder dat ik hier enige invloed op kon uitoefenen. De bedoeling is om hiermee blokkades op te heffen. 

Of, zoals mijn yogajuf en kundalini facilitator het omschrijft: 'het lijf herinnert alles wat het hoofd wil vergeten. Wat vast zit, mag gaan stromen.'

Mooier kan ik het niet zeggen.