prentje en de Verzamelaarsbeurs

Kent u de Verzamelaarsbeurs? Ik was daar afgelopen zondag. Vorig jaar was ik er ook, en ik zat me er al weken op te verheugen, maar zoals dat soms gaat met dingen waar je erg naar uitkijkt, als je er dan bent, valt het een beetje tegen.
Waar het eigenlijk om gaat, is dat je er niet zo goed kunt 'schatzoeken', zoals ik dat maar even noem. Ik zei het al eerder, ik hou van rare markten waar je dan opeens iets prachtigs ziet voor 50 cent. Een gek houten poppetje dat nog van opa is geweest, of een stapeltje kinderboeken dat al jaren op zolder ligt te verstoffen. Dat soort dingen.

De mensen die op deze beurs staan, zijn zich terdege bewust van de waarde van hun verzameling. Zo zag ik bijvoorbeeld een retrospel dat ik deze zomer heb gekocht op de kofferbakmarkt, maar nu voor het tienvoudige bedrag. Gelukkig vond ik een kleine schat; een verzameling prachtige vintage kerstkaarten, waarin houten poppetjes worden gecombineerd met oude illustraties:

Nou zat ik al een paar dagen beneden tegen de steigerhouten onderdelen van het nieuwe bed van Zoon aan te kijken (Man is druk bezig met de schuurmachine en witte beits) en nu dacht ik dat dit een leuke ondergrond kon zijn voor de kaarten. Beetje White Christmas-gevoel. Dus ik pakte mijn Masking Tape van de Hema, en ging enthousiast aan de slag. Helaas hield het niet lekker en stortten de kaarten naar beneden, dus ik had steeds meer MT nodig. Maar goed, de kaarten bleven even hangen, en ik maakte snel een foto.
Toen ik de tape er af wilde halen, trok ik tot mijn grote ontzetting delen van de delicate afbeeldingen mee. En het erge is, ik had al een keer ergens een tip gelezen over dat je MT niet rechtstreeks op je afbeelding moet plakken. Maar ja, ongeduldig hè.

Gelukkig hebben we de foto's nog.

prentje en de kerstkaarten, deel 3

Overwegend positieve reacties op mijn zelfontworpen kerstkaart, gelukkig. Zowel hier als op mijn werk.

Ik hoorde wel een paar keer van mensen dat ze een beetje moesten wennen, omdat het niet zo 'des prentje' is, zo'n strakke kaart. Voor deze mensen, en ook voor al die andere geweldige, enthousiaste, stimulerende bloglezers: de eerste versie van de kerstkaart. Waarvoor ik een kerstboekje gebruikte uit 1949 dat ik ooit op een kofferbakmarkt heb gevonden, en een foto van mij als baby met mijn lieve papa. Die foto op de kaart was een beetje uit nood geboren, omdat ik op Istock niet de jaren '70 kerstfoto kon vinden, die precies de juiste sfeer had.

Zal ik jullie al liefdevolle en warme kerstdagen wensen? En een creatief 2012? Betekent dit dan dat ik niet meer kan bloggen in de kerstvakantie? En aan wie moet ik dan mijn verhalen kwijt over de rare uitstapjes en het kerstdiner met mijn lieve, maar beetje vreemde familie?

Voor nu dan toch maar alvast: prachtige dagen toegewenst. En bedenk, het loopt toch zoals het loopt. Vaak gaat het niet zoals je van te voren had gedacht, gedroomd, gehoopt of gefantaseerd.

Of is dat alleen bij mij zo?

prentje en de kerstkaarten

Eindelijk heb ik Zoon zo ver dat hij met mij de kerstkaarten gaat maken. Zoon is niet zo'n knutselaar, zoals u weet. Eigenlijk vindt hij dat ik ze moet maken, want ik ben volgens hem hier de 'ontwerpvrouw'. Hij is dan wel bereid om ze te schrijven.
Allereerst naar zijn vriendjes en familie. 'Beste X, ik hoop dat je Y minder plaagt', lees ik op de eerste kaart.' Hij legt zijn pen neer. 'Mam, het is geel en het stinkt. Winnie de Poohp', giert hij uit.

Goed, de tweede kaart. 'Je bent de liefste oma die ik kan wensen', schrijft hij liefjes naar mijn moeder. 'Dat schrijf ik ook naar jouw mama, pap', roept hij naar de keuken. 'Die heeft geen communicatie-opleiding meer nodig', bromt Man boven de pannen.

'Op een mooie winterdag ging de Hema open. Alle broeken en BH's tien procent goedkoper', zingt hij opeens. Ik schiet heel onpedagogisch in de lach.
'Ik wil jullie ook wel een kaart sturen, maar eigenlijk is dat kaartenverspilling', zegt hij economisch. Die kaart gaat dus aan onze neus voorbij.
 
Zoon begint het inmiddels een beetje zat te worden en vindt dat we de rollen maar weer om moeten draaien. Ik schrijf, hij plakt. Ik probeer hem over te halen om in ieder geval naar zijn vriendinnetje de kaart zelf te schrijven. Zuchtend pakt hij zijn pen weer op.
'Liefe Z, je bent een liefe meid maar ik ben niet verlieft', lees ik over zijn schouder mee.

Dat kan wel eens een koele kerst worden voor sommige ontvangers.

prentje en de kerstkaarten

Het sneeuwde, Sky radio zond de kerst Top zoveel uit, Zoon had kerstvakantie; een uitgelezen moment om de kerstkaarten te versieren. Dacht ik, in mijn sneeuw-Last Christmas-vakantie mood. Zoon had er beduidend minder zin in. Story of my life: in mijn hoofd zien de dingen er vaak anders uit dan in werkelijkheid. Belangrijke les voor mij: is het dan minder mooi?

De middag begon al iets anders dan ik had gedacht. Ik zag ons al romantisch samen met de slee boodschappen doen. Zoon rode wangen van de kou, af en toe stoppen voor een sneeuwballengevecht en een grote sneeuwpop toe. Reality: Zoon die niet weg te slepen is voor Disney XD en alleen zijn skibroek aan wil omdat hij daar binnen zo lekker mee kan glijden over de houten vloer.

Tweede droom dan maar: Zoon die enthousiast de kerstkaarten versiert, af en toe gelukzalig opkijkend van zijn hertjes. Reality: Zoon die overal het hertje opplakt, behalve op de kerstkaarten (let niet op het gat in zijn  sok, ook dat is niet helemaal conform droombeeld).

Uiteindelijk zitten alle hertjes dan op hun plek. Denk ik. Vol binnenpret kijkt Zoon me aan. 'Mam, wie heeft er humor in Nederland?' Euh, 'Youp van het Hek', probeer ik, maar die naam zegt hem uiteraard niets. 'Hoezo dan?', vraag ik nietsvermoedend. 'Nou, ik heb een hertje expres verkeerd om geplakt!', zegt hij proestend.

Een ontvanger is dit jaar dus gewaarschuwd.