Die gedachte komt vooral bij me op als ik Zoon in de zomervakantie af moet zetten bij de buitenschoolse opvang, omdat Man en ik allebei moeten werken. Normaal heb ik geen problemen met het combineren van kind en baan, maar tijdens de vakantie voel ik me toch schuldig.
Terwijl ik weet dat hij het hartstikke leuk heeft met zijn vriendjes.
Ik heb nu eenmaal geen zes weken vrij. Sterker nog, ik heb deze zomervakantie maar twee weken vrij, omdat ik de rest van mijn vrije dagen heb gebruikt om de studiedagen van de leerkrachten op te vangen. En dus moet Zoon een paar keer naar de BSO, waar hij het heel leuk heeft, maar die gedachte wil maar niet landen.
Vandaag nam ik een tijger mee terug naar huis. Trots liet hij me zijn sportdiploma zien. Hij had een prima dag gehad.
In plaats van een aap op mijn schouder zit er nu een tijger op mijn bank.
Dat voelt toch beter.
