Gemengde gevoelens heb ik erover. Tuurlijk, het is heerlijk dat het mannetje al zo groot is. En met de dag wijzer wordt. Maar ik mis af en toe ook zo het kleuterige. Gelukkig wil hij nog wel knuffelen met z'n mama. Maar er komt een dag dat hij zich daar ook te groot voor voelt. Daar wil ik nu nog maar even niet aan denken.
Goed. Hele organisatie altijd, zo'n verjaardag. We hadden bedacht dat het dit jaar leuk zou zijn om op pinguïns te trakteren. 'Maar hoe moet dat nou met die voetjes?', piekerde ik gisteravond laat tegen Man aan, die al half sliep. Geen goede timing.
Vanmiddag op mijn werk realiseerde ik me opeens dat ik de verkeerde drop had gekocht. Dropveters in plaats van trekdroppen. Vlug na werktijd nog de stad in.
Na het eten snel de tafel ontruimt. Het werd een gezamenlijke familie-activiteit. Zoon en ik maakten 24 pinguins, de een iets beter gelukt dan de ander, en Man maakte een ingewikkelde constructie van piepschuim en satéprikkers, zodat de heren (en dames) lekker kunnen staan. Ze hebben zelfs twee eilanden, de bofkonten.
Bekaf zijn we, alle drie.
Volgend jaar trakteert hij op een zakje chips.
ha,ha het wordt steeds gekker met die traktaties! Ze zijn wel leuk geworden.
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik eens een paar dagen zitten zwoegen op zwaaiende handjes (omtrek van het handje van mijn zoon twee keer, doosje smarties ertussen en dan op een buigrietje). Ik was trots op het resultaat, maar de kinderen rukten ze meteen uit elkaar en vonden alleen de smarties belanrijk! Jos