prentje en het 100ste blogje

Dit is mijn 100ste blogbericht. Honderd! Ik weet nog goed hoe ik begon, op een koude zondagmiddag in november. De avond ervoor was ik samen met een vriendin naar de film 'Julie en Julia' geweest, over een jonge vrouw in New York die een blog begint over de recepten van Julia Child, die ze in 1 jaar nakookt. Een hele inspirerende film, ondanks het gekke accent van Meryl Streep.

Voor mijn gevoel kreeg ik die dag meerdere signalen uit de kosmos, dat ik nu ein-de-lijk ook eens moest starten met mijn blog. En dat heb ik dan ook gedaan. Zomaar, terwijl ik amper wist hoe ik een bericht moest plaatsen. En gaandeweg werd mijn blog steeds belangrijker voor me. Het is mijn eigen parkeerplekje op die grote digitale snelweg.
Had ik in het begin een handjevol lezers, later breidde zich dat steeds meer uit. Moest ik leren om schaamteloos reclame te maken voor mijn eigen 'parkeerplaats'. Zat ik vol verwondering te kijken naar de teller die af en toe boven de 100 lezers per dag uitschoot. En dan genadeloos weer terugzakte, mij in grote vertwijfeling achterlatend.
De afgelopen periode was voor mij een grote zoektocht. Waar ligt mijn talent? Begin ik die webwinkel? Vind ik het bij het 26e uiltje dat ik in elkaar naai nog steeds leuk? Waarin ben ik onderscheidend?
Gister kreeg ik een mailtje van mijn liefste collega-vriendin, die me bestraffend toesprak. Of ik nooit meer wilde schrijven dat ik nergens Heel Goed in ben. Volgens haar ben ik heel goed in het bedenken en uitvoeren van creatieve concepten. Heb meteen mijn Linked-in profiel aangepast. Dat klinkt toch wel goed he, Bedenker en Uitvoerder van Creatieve Concepten.
Vanavond mailde mijn beste vriendinnetje, dat mijn blog een snoepje is om tot je te nemen, al het goede van mij zit erin met de nodige zelfspot, volgens haar. Net na een ontzettende klotedag, die eindigde in een groot tranendal. Want ook mijn leven bestaat niet alleen uit roze taartjes. Toeval?

Dus ga ik hierna gewoon verder met blog 101, lieve lezer, wie u ook bent (reageer nou een keer, hoe makkelijk moet ik het nu nog maken, gewoon op die treurige 0 reacties klikken!)

Ik parkeer nog een keer in. De plek past precies.