Van nature zijn Zus en ik niet zo sportief. De enige sport die we langer dan 3 weken vol hebben gehouden, is aqua-aerobics. Door omstandigheden hebben we dit een tijd niet kunnen uitoefenen, maar vanavond zouden we weer een nieuwe start maken.
Althans.
'Mijn goeie badpak ligt nog in het huisje', doe ik een laatste poging er onderuit te komen.
Tevergeefs.
Dus rij ik naar het dorpje waar ons kneuterige zwembad zich bevindt. Dat vinden wij wel prettig. Dat we lekker aqua-aerobics kunnen doen tussen allemaal dames op leeftijd. Dan valt het niet zo op dat wij niet zo eeeuh, sportief zijn.
Helaas hebben we geen rekening gehouden met de Feestweek in het betreffende dorp. De dorpsweg is afgesloten. Ik probeer eromheen te rijden, maar alle wegen lopen dood. Ik doe een poging Zus op haar mobiele telefoon te bellen om door te geven dat ik wat later ben, maar haar zoon neemt op. Dat betekent dus dat ze 'm weer eens is vergeten. Dan moet ik toch op de een of andere manier mijn doel zien te bereiken.
Bij de wegafzetting staat een Verkeersregelaar. Ik glimlach mijn liefste glimlach en zeg dat ik er echt langs moet. Dat Zus bij het zwembad ongerust staat te zijn, en ik haar niet kan bereiken.
'Vooruit dan maar', zegt de Verkeersregelaar en schuift de wegafzetting weg. Tussen alle feestgangers door rijd ik stapvoets richting zwembad. Daar aangekomen is Zus nergens te bekennen. Ik besluit dan maar in mijn eentje te gaan aqua-aerobicen.
Ik voel me onwennig zonder Zus. Meester Mark is ook al verdwenen. In plaats daarvan hebben we een juf in een rood pakje, die een beetje detoneert in het kneuterige zwembad.
We moeten een oefening met z'n tweeën doen.
Ik mis Zus nog meer.
Ik glimlach mijn liefste glimlach naar de dame op leeftijd tegenover me. Helaas werkt deze glimlach blijkbaar alleen bij mannen, of misschien alleen bij Verkeersregelaars. De dame op leeftijd kijkt in ieder geval stuurs terug.
Eindelijk is het tijd.
Na de les houden Zus en ik altijd een soort Keek op de Week in het bubbelbad. Ik heb geen zin om in mijn eentje in het bubbelbad te gaan zitten en zwem daarom nog maar even 10 baantjes. Ik ga het nog bijna lekker vinden.
Als ik me afgedroogd heb, luister ik mijn voicemail af. Zus. 'Ik weet niet of en hoe jij het zwembad hebt bereikt, maar ik was er helemaal klaar mee en ben terug naar huis gegaan.'
Ik denk nog even terug aan Verkeersregelaar, aan wie ik mijn sportieve avond te danken heb.
Op de terugweg giet het zo hard, dat ik geen hand voor ogen meer zie op de A2. De ruitenwissers kunnen de hoeveelheid regen niet meer aan. Opnieuw rij ik stapvoets, ditmaal op de snelweg.
Genoeg water voor 1 dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten