Toen we op de A2 zaten, was het weer in ieder geval duidelijk: het kwam met bakken uit de hemel. Ik begon alweer een beetje te twijfelen of het wel zo'n goed idee was om te gaan. 'Anders kijken we gewoon of het gelekt heeft en dan gaan we weer terug', zei ik halfslachtig. Man zei niets.
Maar hoe dichter we bij de kust kwamen, hoe mooier het werd. Bij het huisje aangekomen, pakten we gauw onze fietsen, om vervolgens naar het Bezoekerscentrum in de duinen te fietsen. Daar vonden we een prachtige overzichtskaart met paddestoelen. Vervolgens hebben we elk rare zwam die we tegenkwamen, uitgebreid onderzocht. Van Man kreeg ik trouwens nog een uitholde boomstam met een uitgelaserd konijnentafereel, waar een waxinelichtje in past. Helemaal blij.
Zoon kon niet genoeg krijgen van de paddestoelenzoektocht, dus liepen we nog even naar zee. Zoveel moois om te fotograferen in de duinen. Hij begint inmiddels ook het fotovirus te pakken te krijgen, en maakte een hele serie van zijn mama. 'Misschien kun je wel fotograaf worden', probeerde ik weer eens hoopvol bij Zoon. Zoon zei niets.
En toen werd het zondag. En hadden we de zwemvesten hard nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten