prentje en vormgeving

Sinds ik gestart ben met deze blog, vallen er veel dingen op hun plaats. Met schrijven had ik altijd een haat/liefdeverhouding. Ik startte met mijn opleiding aan de School voor Journalistiek omdat ik van verschillende kanten had gehoord dat daar mijn talent lag en dat ik er dus iets mee moest doen. Drie keer werd ik uitgeloot. Drie jaar lang heb ik de kans gehad om bij mezelf na te gaan of deze opleiding echt geschikt voor me was. En dat heb ik drie jaar lang niet gedaan. Ik durfde niet. Ik durfde niet toe te geven aan dat kleine stemmetje, dat me soms toefluisterde 'ok, je kunt het wel, maar is dit ook wat je wilt?' Want als ik daaraan toegaf, wat moest ik dan?
Ondertussen bezocht ik eindexamententoonstellingen van kunstacademies. Nam ik mijn ouders mee naar het museum, in plaats van andersom. Maar dat ik het misschien in die hoek moest zoeken, kwam niet in me op. Drie jaar lang niet.
De vierde keer inschrijven op de School voor Journalistiek betekende automatische plaatsing. Na het eerste jaar kwam de twijfel. Ik ben geen diehard journalist die zijn voet tussen de deur zet voor een primeur. Ik switchte naar de richting Voorlichting. En studeerde braaf af als voorlichter.
Op mijn opleiding kon ik ook de richting Redactionele Vormgeving doen. Het is geen moment in me opgekomen om me daarvoor in te schrijven.

Nu maken we een tijdsprong van 14 jaar. Veertien jaar lang banen in de communicatie. En al die tijd mijn draai niet helemaal gevonden. Tot ik begon met schrijven voor mijn blog.
Langzamerhand kwam de liefde voor het schrijven weer terug. Maar het was niet genoeg. De grootste voldoening haal ik uit het combineren. De combinatie van tekst en beeld. Als ik bezig ben met het bewerken van foto's (in de ruimste zin, dus ook met toevoegen van illustraties) raak in een soort flow. Ga ik te laat naar bed. Wil ik de tijd stop zetten.
Gisteren had ik een 'werkafsprakenafspraak' met mijn huidige manager. Helaas neemt ze geen beslissingen meer over opleidingen. Na 14 jaar heb ik besloten dat ik wil gaan doen waar mijn hart echt ligt. Vormgeving. Gelukkig kan ik deze liefde steeds meer kwijt in mijn baan. Ben ik verantwoordelijk voor de 'look & feel' van het personeelsblad. Volgens de redacteur ga ik rechter op zitten als het over de uitstraling van het blad gaat. Ben ik in mijn vrije tijd op zoek naar illustratoren. Dwaal ik uren op internet op zoek naar grafische opleidingen. Droom ik over collages.
Dit kan maar een ding betekenen.

Op mijn 38ste ga ik eindelijk mijn hart volgen.