prentje en de hippe markt

'Voordat we naar het huisje gaan, gaan we even naar de hippe markt', zei ik zaterdag tegen Zoon. 'Dat is leuk joh, daar verkopen ze hele gave dingen. En er is een vette speeltuin naast'. 'Krijg ik dan een cadeautje?', probeerde Zoon uiteraard. 'Dat zien we daar wel', wuifde ik vaag. Niet slim natuurlijk, ik weet het. Ik ben me altijd erg bewust van mijn eigen fouten.

De hippe markt vindt een paar keer per jaar plaats in Utrecht. Het is een initiatief van de Utrechtse Fabriek, een collectief van vijf creatieve bedrijven. Hippe markt ja, zo heet het echt. Dat u niet denkt dat ik zelf de markt hip vind ofzo (wat ik wel vind hoor).
Afgelopen zaterdag was het (hoera!) weer zover. De vorige edities had ik gemist, maar dit keer moest en zou ik er bij zijn. Dus nog voor Zoon en ik naar het huisje reden, gingen we eerst naar de markt. Helaas moesten we dwars door de stad met de auto. Ik weet niet of u wel eens op zaterdag door het centrum van Utrecht heeft gereden, maar ik vind het geen pretje. Tot mijn eigen schaamte schreeuw ik hard tegen de tomtom dat ik 'natuurlijk helemaal niet hier links kan omdat het eenrichtingsverkeer is'. Gelukkig gaat deze niet met me in discussie, en bereik ik dankzij tom's kalmte alsnog de bestemming.

Vijfenvijftig ontwerpers en webwinkels die hun producten presenteren. Dat veroorzaakt tegenstrijdige gevoelens bij mij. Aan de ene kant voel ik me net een kind in een snoepwinkel, aan de andere kant word ik een tikkie ontmoedigd. Dit is mijn wereldje maar is er nog wel ruimte voor mij in deze wereld? Want alles wat ik leuk vind om me op te richten (ontwerpen, werken met stofjes) is hier al te vinden.

Veel tijd om hier over te piekeren wordt me niet gegund, want Zoon hangt natuurlijk aan mijn arm te jengelen: 'Mama, ik mocht toch een Cadeautje, dat had je me Beloofd!'
Alles komt altijd als een boemerang terug in de opvoeding, daar ben ik inmiddels wel achter.
Gelukkig wil hij wel heel even in de aanpalende speeltuin spelen; deze locatie is werkelijk perfect gevonden. En kan ik me te buiten gaan aan Scandinavische retroprint-shirtjes voor Zoon. Wat een fijne kraam. Gelijk gaat mijn fantasie met me te loop. Dat zou toch super zijn, een webwinkel met leuke Deense spullen. En dan af en toe op zo'n fijne markt staan?
Zucht.
Dat is mijn probleem dus. Ik vind teveel leuk. Laat ik me nu eerst eens focussen op het ontwerpen. In deze afbeelding komt namelijk het een en ander samen. Eigenhandig gephotoshopt roodkapjebehang. De Deense retroshirtjes. En een zelf getekende kast. Want eindelijk heb ik ook deze schroom van me af geworpen en heb ik besloten om af en toe weer te gaan tekenen, zodat mijn collages nog meer 'eigen' voelen.

Zoon is inmiddels uitgespeeld. Ik laat hem de shirtjes zien. 'Leuk, maar kleren zijn geen echte cadeautjes', zegt hij bijdehand.

Als een boemerang, ik zeg het je.