We wachten op onze drankjes. Ik vertel over Zoon's retroshirts, en dat ik er stiekem nog 1 heb besteld via internet. Met groene appeltjes. 'Tja', verzucht ik, 'die Scandinaviërs zijn gewoon veel beter in design'.
We beginnen aan ons voorgerecht. Ik heb het over de aanbiedingen van een luchtvaartprijsvechter die ik wekelijks in mijn mailbox krijg. En dat ik er elke week over droom om naar Denemarken of Zweden te vliegen. Voor 6 euri naar Stockholm, dat soort werk. Ik weet niet meer wie er mee kwam. Maar plotseling is het idee geboren dat ik af en toe naar Stockholm of Kopenhagen vlieg, daar flink inkoop, en deze schatten vervolgens via mijn site ga verkopen.
Het hoofdgerecht laat lang op zich wachten. Maar ik zit allang niet meer op het iets te koude terras. Ik zie mezelf als Vrouw van de Wereld 's ochtends naar Zweden vliegen, daar hevig winkelen (voor mijn werk! voor mijn werk!) en 's avonds weer bij Man en Zoon aan de dis aanschuiven. Prentje als zelfstandig ondernemer.
Het toetje is gearriveerd. Ik overweeg of ik straks nog achter de computer ga zitten om een vlucht te boeken. Maar het is al half twaalf. En inmiddels ben ik redelijk verkleumd.
Dus schuif ik bij thuiskomst Man en Zoon een tikkie aan de kant en kruip in een voorverwarmd bed. En droom over koude landen.
Zaterdagochtend. Verwachtingsvol kruip ik achter mijn computer. Ik zoek de luchtvaartaanbieding van 6 euro. Dat is er welgeteld 1, die op zondagmiddag om 14.40 uur vanuit Stockholm vertrekt. De rest is een stuk duurder, en de tijden zijn allemaal ongunstig. Niks 's morgens vertrekken en 's middags terug.
Ik sluit de computer.
Samen met de prijsvechter (ver)vliegt ook mijn droom. Voor dit moment dan, want ik laat me niet kisten. Ik laat deze carrière niet zomaar de lucht in gaan (ok, ik hou op nu).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten