Zoon en ik waren dit weekend samen op pad. Man ging naar een verjaardag in Groningen, maar omdat de weersvoorspellingen zo geweldig waren, wilde ik absoluut naar ons huisje.
Dat was toch wel even wennen op het strand zonder Man. 'Mam, ga je mee voetballen?' 'Mama, wil je met me een zandkasteel bouwen?' 'Maham, ik mocht toch een ijsje?' De tijdschriften die ik nog optimistisch had meegenomen, bleven ongeopend. Terug naar het huisje, waar de vriendjes van Zoon stonden te popelen om het van me over te nemen.
Ik had namelijk nog een creaklusje te doen. Sinds kort (eigenlijk sinds deze week) heb ik een column in een wijkkrant. Mijn eerste column gaat over wonen in een nieuwbouwwijk en het tekort aan... nou ja, alles eigenlijk. Ik mag er ook een eigen afbeelding bij plaatsen. En nu leek het me leuk om een huisje te borduren en deze er bij te plaatsen. Alleen lagen mijn borduurspullen nog bij ons vakantiestekje, omdat ik vooral daar de rust vind voor dit soort creaprojecten. Ik borduurde vervolgens mijn vingers blauw, omdat ik onder tijdsdruk stond en het verrekte huisje meer werk was dan ik dacht.
Om Zoon op een beetje schappelijke tijd in bed te krijgen, zaten we op een redelijk tijdstip weer in de auto. Zoon was in een van zijn filosofische buien. Ik probeerde vooral op het verkeer te letten.
'Weet je wat het allerbelangrijkste is?', hoorde ik van de achterbank. Nou, daar was ik wel nieuwsgierig naar.
'Dat je een mooi leven hebt.' 'En heb jij dat?', liet ik deze kans niet voorbijgaan. Gelukkig zag ik hem knikken in mijn achteruitkijkspiegel.
Maar we waren er nog niet. 'Weet je wat ik later wil worden?' Nee, dat wist ik niet.
'Kind'. 'Waarom dan?', vroeg ik, terwijl ik al vermoedde welke kant het antwoord op zou gaan. 'Dan kan ik heel veel speelgoed kopen'. Juist.
Plotseling keek hij wat zorgelijk. 'Mam, ik vertel maar niet meer op school dat ik verliefd op je ben.' 'Waarom dan niet, lieverd?', was ik erg benieuwd. 'Nou, dan lachen ze me uit, en dat doet pijn in mijn hart.' Au. Ik had moeite om me op de weg te concentreren.
Thuisgekomen meteen mijn geborduurde huisje ingeladen. Voor het gemak even gephotoshopt in het zwart-wit, omdat ie ook zo in de krant komt.
Hele effect weg.
Wat leuk dat je steeds meer columns krijgt.
BeantwoordenVerwijderenIk volg deze site ook met veel plezier! Jos