prentje in Arnhem

Omdat ik inspiratie nodig had. Omdat Zoon meteen uit school tot zes uur (!) naar een verjaardagspartijtje ging. Omdat ik...
Nou ja, heb je eigenlijk redenen nodig om af en toe gewoon eens even lekker een dagje voor jezelf te hebben? Als werkende mama komt dat er sowieso niet zoveel van, dus als die mogelijkheid zich aandient, moet je er ook maar meteen gebruik van maken. Arnhem werd vandaag mijn bestemming.

Daar zit een Tiger (zeg maar de Deense Hema) waar ik altijd blij van word. En nu ook, want ik liep meteen tegen een uilenbeker aan. En een lantaarn met gelaserde vogels. En twee kekke fotolijsten. En een linnen olifant. Kortom, spullen waar ik prima zonder kan leven, maar die toch net even je dag kunnen kleuren.

En dit was nog maar het begin. Want in 'Van mij', een superleuk cadeauwinkeltje, vond ik een 'tingelding' een waxinelichtjeshouder met daarboven een constructie die gaat draaien door de warme lucht van het waxinelichtje. Iedereen kent deze nog uit zijn jeugd, alleen dan in de variatie met engeltjes. Ik vond er een met boompjes.

En toen waren we er nog niet, want toen liep ik langs een klein winkeltje met alleen maar papieren schatten, BL-IJ. Een kleine hemel op aarde. Het is de winkel van een grafisch vormgever, die afgelopen zaterdag haar eigen winkel en studio heeft geopend. Ze leeft een beetje mijn droom, zeg maar. Ik was er dan ook niet meer weg te slaan en hing aan haar lippen om te horen hoe ze dat allemaal heeft aangepakt. Wie weet, ooit...

Helemaal BLIJ liep ik Arnhem uit. Ik was net te laat voor de trein naar Utrecht, maar die had vertraging, dus ik kon nog mee. Mijn aansluiting op Utrecht CS verliep vlekkeloos. Ik zat me daar toch in een positieve flow, het moest niet gekker worden.

Enthousiast start ik thuis mijn computer op om mijn nieuwe aanwinsten in te scannen. Foutmelding. Scan overleden.
Door weer en wind haal ik Zoon op van zijn partijtje. De feestgangers zijn nog niet gearriveerd. Ik grap tegen de andere wachtende ouders dat hij zo direct door naar bed kan. En vertel er vervolgens eerlijk bij dat me dat nooit lukt voor minimaal kwart over negen. Fout! Waarom zeg ik dat soort dingen toch weer? De aanwezige vaders hebben namelijk nooit last om hun kind in bed te krijgen. Hun kinderen gaan keurig slapen tussen zeven en half acht. Mijn flow glipt zo langzamerhand weer door mijn vingers. Met een kind met een blauw oog (botsing boven de glijbaan) verlaat ik de ouders van de ideale kinderen.

'Je vriendjes liggen allang netjes in bed!', snauw ik tegen het kind met het blauwe oog dat zich met twee handjes aan de trapleuning klemt. Tussen zijn tanden houdt hij een pakje Yogho, een ijsje en zakje snoep. Ik ben al blij dat ik niet tegen de andere ouders over het avondeten ben begonnen. Want hun kinderen...

Enfin.
Iedereen heeft het af en toe nodig om een lekker dagje voor zichzelf te hebben.
Al was het maar om daarna de beslommeringen van alle dag weer beter het hoofd te kunnen bieden.