prentje en de regen

Het begon zo goed. Zoon en ik waren op vrijdagavond samen vertrokken naar ons huisje, Man zou de volgende dag volgen op de fiets.

De zon scheen de volgende ochtend, ik voelde de sterke stralen zich mengen met het warme water van de buitendouche.
Zoon en besloten samen naar het strand te gaan: krabbetjes vangen en voetballen.

 We bouwden zagen een prachtig zandkasteel en genoten van de zon.
En 's avonds kwam Man heelhuids aan, na meer dan 100 kilometer op de racefiets te hebben afgelegd.

So far, so good. De volgende dag werden we gewekt door dikke druppels op het dak. Toen het even droog werd, dekte ik nog hoopvol de tafel buiten, maar niet veel later vielen de druppels ook in de botervloot.

Dan maar plan B in werking stellen: naar Ikea. Dat bleek de rest van Nederland ook te hebben bedacht.
Nadat we een kilometertje of vijf vanaf de extra parkeerplaats naar het meubelparadijs hadden gelopen, konden we achteraan aansluiten voor Småland. Zoon wilde per se in de ballenbak spelen.

Toen we ein-de-lijk in de winkel waren beland, werd ik weer een beetje enthousiast. Textiel stond centraal, en zoals u weet ben ik dol op stofjes.

Ik overwoog bijna de gordijnen van ons kabouterhuis weer te vervangen voor nieuwe vogels, toen ik in mijn overpeinzing werd gestoord door een stem die door de hele Ikea galmde: 'Zoon wil graag opgehaald worden uit Småland'.

Meneer had zich bezeerd in de ballenbak.
Nou ja.