prentje en de paasdecoratie

Ik had er eigenlijk niet zo'n zin in dit jaar, om heel eerlijk te zijn. De doos met paasversiering keek me wat lodderig aan op zolder, alsof hij ook niet zo goed begreep waarom hij nog steeds niet naar beneden was gehaald. 

Ik keek eens naar een foto van de afgelopen keer:

Hmm, geen paasblues vorig jaar, zo te zien. Maar volgens mij zaten we toen ook al lang met onze neuzen in de zon om de eerste straaltjes op te vangen. 

En nu lijkt het alsof het elk moment weer kan sneeuwen.

Ik sprak mezelf een keer stevig toe, zette mijn wintermuts op en liep door de snijdende oosterwind naar de bloemist. 'Hebben jullie geen paastakken meer?', vroeg ik een beetje verbaasd terwijl ik om me heen keek. De dagen ervoor had ik toch hele bossen buiten zien staan. 

Ze pakte haar slee, en liep mee naar buiten.

Samen keken we naar een heel treurig bosje van kaarsrechte takken. 

'Maar daar kan ik helemaal niets in kwijt', zei ik lichtelijk paniekerig.

'Je mag ze voor een klein prijsje meenemen', antwoordde ze vriendelijk.

Enfin, dat ging 'm ook niet worden. Uiteindelijk vond ik toch nog ergens in een hoekje bij het tuincentrum een paar takken die er mee door konden.

Een beetje inspiratieloos begon ik de takken en de rest van het huis te versieren.

Het Blauwe Konijn begon een beetje melancholiek naar buiten te staren. 

Dat schoot niet op zo.

Ach, toch ook wel leuk, het konijn uit Alice in Wonderland dat ik vorig jaar maakte:

Ik begon er weer een beetje in te komen:

De keuken kreeg ook een paas make-over:

Nu werd het tijd voor zwaarder geschut: de Gekke Kuikens.

En dat het dan ook maar snel lente mag worden hè. 

Want volgens mij zijn we daar allemaal aan toe.