prentje snakt naar de lente

Bent u de winter ook zo zat? Ik heb zo'n behoefte aan het lentezonnetje.
In de tussentijd probeer ik me maar te focussen op de positieve dingen.
Want die zijn er heus wel. Het kost soms alleen wat meer moeite om ze te herkennen.
Dus als een kleine mindfullness-oefening ga ik dat samen met u hier proberen.

Zo hadden we takken uit de tuin, die eerst dor en bruin leken, maar waar uiteindelijk toch prachtige witte bloesemblaadjes uit kwamen.

Zoon springt na zijn hersenschudding inmiddels weer blij rond.
Na de laatste keer spugen zei hij: 'Zo. Nu ben ik vrij.'

Ik mag op mijn werk steeds meer ontwerpen. Na posters om de medewerkers te stimuleren de boel een beetje netjes te houden op kantoor ('alsof je thuis bent'. Ha, dan zijn ze nog nooit bij mij thuis geweest. Ik ga juist naar kantoor om nog een beetje nette omgeving om me heen te hebben) heb ik gisteren een logo ontworpen voor de managersdag. Het is grappig om mijn ontwerpen op verschillende plekken tegen te komen nu (de kleuren zijn onze huisstijlkleuren).

En dan hadden we nog De Gedichtenkring van Zoon. De essentie was ons eerst niet helemaal duidelijk. We dachten dat het de bedoeling was een gedicht uit te zoeken dat ons Zoon aansprak.

'Dan doe je Superguppie van Edward van de Vendel!', riep ik enthousiast. 'Maken we samen de illustratie en dan neem je je gesigneerde exemplaar mee.' 

De volgende dag kwam Zoon uit school met de mededeling dat hij zelf een gedicht moest schrijven.
'Nou ja, niemand is perfect', mompelde ik. 'Elk mens is perfect', zei Zoon, 'in zichzelf zijn.'

En toen kwam die perfecte Zoon met de volgende Shakespeare-achtige tekst:

Tja, wat heb je daar als moeder nog aan toe te voegen?