prentje en de Russische kinderillustraties

Het was een piepkleine advertentie uit de Volkskrant waar Man me vrijdagavond op wees.
'Volgens mij is dit wel een tentoonstelling die jij leuk zou vinden.'
Ik keek naar de advertentie van Meermanno, een klein museum in Den Haag en zag gelijk dat dit mijn soort tentoonstelling was. 'Russische kinderboeken uit de jaren twintig en dertig', las ik hardop. 'Dat kan niet missen.'
En dan wil ik ook meteen hè. Terwijl het eigenlijk niet zo goed uitkwam. Want zaterdagochtend moest ik naar school voor mijn extra Illustrator- en Photoshoples, en zondag had ik afgesproken met een studiegenootje om naar de Kunsthal en Boijmans Van Beuningen te gaan. Om nog maar niet te spreken over alle eindopdrachten van het eerste jaar die ik moet opleveren.
'Ik heb zaterdagmiddag nog wel wat ruimte', zei ik.

En of het mijn soort tentoonstelling was. Eigenlijk was het ook mijn soort museum. Klein, overzichtelijk, in een prachtig monumentaal pand. Liet de eerste zaal vooral Russische illustraties in Nederlandse kinderboeken zien, in de zalen erop stonden de Russische boeken centraal. En dan klopt het helemaal. De typografie, de vormgeving, de kleuren.
Een van de allereerste plaatjes die ik pinde op Pinterest was een Russische illustratie uit 1929 die zo helder en strak van vorm was, dat het gisteren gemaakt had kunnen zijn.
Man, wat heb ik een passie voor Russische vormgeving illustratie. Let op mijn woorden: de komende tijd komen de Russen. Ik zie steeds vaker Russische exposities in Nederlandse Musea opdoemen.

Terug naar zaterdag. Onderin het museum was een biologische theeschenkerij met heerlijke home made taarten. De zon scheen, we konden in de binnentuin zitten. Zoon vermaakte zich in werelds eerste typografische speeltuin. 

En even, heel even, viel alles op zijn plaats.